اولین ویژه‌نامه «کتاب» خردنامه منتشر شد
تاريخ : دوشنبه ۲۴ اسفند ۱۳۸۸ ساعت ۱۹:۲۱
در بخشی از متنی که سید عبدالجواد موسوی، سردبیر این ویژه‌نامه به عنوان معرفی و من‌باب آشنایی نگاشته آمده است: «در سرزمین ما کتاب خوانده نمی‌شود. دلایل مختلفی هم دارد که باید در همین نشریه به آن پرداخته شود. یکی از این دلایل که ما می‌توانیم در رفع آن بکوشیم نحوه نادرست معرفی کتاب است. کتاب‌ها خوب معرفی نمی‌شوند. گاه برخی از فضلا به گونه‌ای از کتاب سخن می‌گویند که مخاطب خوف می‌کند. گویی کتابخوانی امری شاق و دشوار است. آدمیزاد هم که دنبال خودآزاری نیست، هست؟...»
در این ویژه‌نامه می‌خوانیم: سینماگرانی که کتاب می‌خوانند، سینماگرانی که کتاب نمی‌خوانند - تلفظ خون با صدای آهسته - یادی از استاد احترامی - شاعر نفسگیر - رنج بزرگ شدن - بی طرف وجود ندارد - چگونه مولانا بخوانیم - چشم‌هایی با بوی میخک - نیچه در کنار ما و...
در زیر گزیده‌ای از مطلب «سینماگرانی که کتاب می‌خوانند، سینماگرانی که کتاب نمی‌خوانند» را به قلم حمیدرضا امیدی سرور، که در این شماره به چاپ رسیده و گزارشی است از وضعیت کتابخوانی در سینما، می‌خوانید:
«فرض بر این است خواننده چنین مجله‌ای - که شما باشید - باید اهل کتاب باشد اما اگر هم نباشد باید امیدوار بود روزی این اتفاق بیفتد! اما به هر حال علاقه‌مند به سینما که هستید؟اگر اینطور باشد این گزارش نکته‌های خواندنی زیادی برای شما خواهد داشت.
باید پذیرفت که کتاب خواندن کار دشواری است اما برعکس فیلم دیدن در قیاس با آن، اصلا کار دشواری نیست، یک فیلم هر چقدر هم مشکل و پیچیده باشد، اگر دو ساعت دندان روی جگر بگذارید، تمام می‌شود. اما کتاب خواندن گاه روزها و هفته‌ها دقت و تمرکز می‌خواهد که در این دور و زمونه از هر کسی بر نمی‌آید. به همین دلیل هم تعجب نکنید اگر کتاب خواندن کار ارزشمندتری به حساب می‌آید و باید گفت که کتاب خوب در برابر فیلم خوب داده‌های به مراتب بیشتری برای مخاطبان دارد؛
هرچند تماشای فیلم خوب هم در جای خود یک ارزش محسوب می‌شود. با این اوصاف باید گفت که در مجموع کتاب به عنوان حوزه‌ای مادر به حساب می‌آید؛ یعنی اینکه اگر یک فیلمساز کتاب نخواند از او خرده می‌گیریم اما اگر برعکس یک نویسنده فیلم نبیند (اگرچه بهتر است ببیند!) زیاد از دید ما مشکل فرض نمی‌شود. همان طور که یک نقاش برای بالا بردن درک و آگاهی خود باید کتاب بخواند اما یک نویسنده اگر علاقه‌ای به تماشای تابلوهای نقاشی نداشته باشد، مشکل حادی محسوب نمی‌شود.
در این گزارش می‌خواهیم نگاهی به بحث کتاب و کتابخوانی در سینمای ایران داشته باشیم، اینکه به هر حال چقدر این جماعت اهل کتاب هستند و نیاز آن را احساس می‌کنند و یک سری مسائل حاشیه‌ای دیگر و در کنار آن از مسئله اقتباس ادبی در سینمای ایران غافل نخواهیم شد.
برای این منظور به سراغ تعدادی از فیلمسازان سینمای ایران رفتیم و با آنها صحبت کردیم. از برخی از اظهارنظرهایی که در گذشته فیلمسازان درباره این مسائل داشته‌اند، استفاده کرده و نمونه‌های از آن را آوردیم. ذکر این نکته ضروری است که در این میان مسعود کیمیایی ترجیح داد به جای جواب دادن به سئوالات ما یاداشتی بنویسد که نشان دهنده نگاه او به کتاب و ادبیات و رابطه آن با سینماست به طور جداگانه از نظر شما می‌گذرد....»
