«رضا استادي» عضو انجمن منتقدان و نويسندگان سينماي ايران در مورد فيلم «استشهادي براي خدا» ساخته عليرضا اميني، اظهار داشت: فيلمسازهايي مثل «عليرضا اميني» كه از سينماي تجربي و كوتاه وارد فضاي حرفه‌اي سينما مي‌شوند، معمولاً ويژگي‌هايي دارند كه تا مدت‌هاي طولاني اين ويژگي‌ها را در فيلم‌هاي خود حفظ مي‌كنند.
اين نويسنده در ادامه افزود: البته معدودي از اين فيلمسازان نيز در فيلمسازي خود تاكيد بر نگرش متفاوت ايجاد مي‌كنند و فيلم‌هايي مي‌سازند كه با ساخته‌هاي قبلي آنها كه حالت تجربي دارد، كاملاً متفاوت است.
استادي تصريح كرد: فيلم «استشهادي براي خدا» با در نظر گرفتن اين توضيح تا حدود زيادي از ساختارهاي مشابه فيلم‌هاي قبلي «عليرضا اميني» پيروي مي‌كند. البته اين فيلمساز تلاش كرده با به‌كارگيري افرادي چون «محمد رضا سكوت» (مدير فيلمبرداري) و در خدمت گرفتن بازيگران حرفه‌اي مثل: «جمشيد هاشم پور» (فتحي) و سپردن نقش سخت و متفاوت به وي، ساختار حرفه‌اي را در فيلم خود لحاظ كند.
اين منتقد در ادامه افزود: در نگاه كلي «استشهادي براي خدا» باز هم روح سينماي تجربي را دارد. در واقع اين روح تجربي براي مخاطبان عادي سينما چندان جذاب و دوست داشتني نيست، يعني مخاطبي كه بدون تصور ذهني به تماشاي چنين فيلمي مي‌آيد تا نيمه‌هاي فيلم چيز دندانگيري براي دنبال كردن پيدا نمي‌كند، اما مخاطبي كه اين فيلم را براي تماشا انتخاب مي‌كند، در پايان فيلم از تحول معنوي شخصيت‌هاي داستان، لذت مي‌برند.
نويسنده روزنامه جام‌جم در ادامه افزود: اين نكته را نبايد فراموش كرد كه كار در برف خيلي سخت است و نكته مثبت فيلم فضاسازي يكسان فيلم است كه در تمام سكانس‌ها، راكورد حفظ شده است كه اين كار معمولا در فيلم‌هاي مشابه ديگر اتفاق نمي‌افتد و به عنوان مثال در يك سكانس باراني، يكدستي بين نماها نمي‌بينيم.
وي در پايان گفت: «استشهادي براي خدا» متناسب با اكران فرهنگي است و تماشاگران را آزار نمي‌دهد.