به گزارش هنرنيوز به نقل از برنا اصولا زبان به دليل ويژگي هاي ارتباطي اش حامل فرهنگ، زبان ، انديشه ، سنت ها و آداب و رسوم است و نمي توان واژه زبان را از فرهنگ شخص جدا دانست.
زماني که کودک زبان مادر اش را از والدين مي آموزد همزمان با آن فرهنگ ، تاريخ و هويت را هم به ارث مي برد.
شهرام اقبال زاده نويسنده ومترجم در اين باره معتقد است: «زبان مادري شناسنامه فرد است و با فراگيري آن شخص شخصيت پيدا مي کند.»
از اين رو زبان مادري اهميت بسياري دارد بطوري که براي پاسداشت و حفظ فرهنگ از ابتدايي ترين حقوق فرد اين است که مي تواند به زبان مادري خودش صحبت کند.
بنگلادش اولين کشوري بود که در نوامبر سال 1999 پيشنهاد رسمي خود را براي نامگذاري 21 فوريه به نام روز جهاني زبان مادري به يونسکو پيشنهاد کرد و اين روز از سوي سازمان ملل به عنوان روز جهاني زبان مادري اعلام شد.
از جمله کشورهاي پيشرو در پاسداشت زبان مادري مي توان به آمريکا، انگليس، کانادا، جمهوري چک و هندوستان اشاره کرد.
در قانون رسمي ايران نيز حق آموزش به زبان مادري اقوام ساکن کشور به رسميت شناخته شده است.
نامگذاري روزي به نام زبان مادري سبب ايجاد احترام متقابل بين فرهنگ ها و زبان هاي مختلف است.
يان هاوان وزير اسبق امورخارجه جمهوري چک در اين باره گفته بود:«سازمان ملل متحد در جستجوي راهي است که زبان ها را به عنوان ميراث مشترک بشري حفظ کند»
حدود 6 هزار و 700 گونه جهاني در جهان وجود دارد که از سه قرن پيش روند نابودي آن ها شروع شده و در مناطقي چون آمريکا و استراليا مشهود است.
بيشتر زبان هاي که در دنيا وجوددارد داراي کمترين متکلمان هستند و برخي از آن ها حتي کمتر از 10 هزار نفر متکلم دارند. در کشور ما نيز زبان مادري اکثريت افراد فارسي است با گويش هاي مختلف کردي، لري، بلوچي و ...؛ همچنين بايد به زبان ترکي و عربي نيز اشاره کرد.
اما بايد گفت: يکي از نقص هاي سيستم آموزشي کشور ما عدم توجه به گويش ها و زبان هاي مختلف است. هرچند زبان فارسي بعنوان زبان رسمي کشور در اولويت قراردارد، اما بهتر است هر منطقه در کنار زبان فارسي زبان مادري و گويش هاي قوميشان را نيز بياموزند تا در نتيجه آن يک فرهنگ رشد يابد .
همچنين روند تخريبي که متوجه زبان فارسي است که گاهي به مرز ابتذال هم نزديک مي شود اين روند بايد مورد توجه دست اندرکاران عرصه فرهنگ قرار گيرد تا از پيشروي آن جلوگيري شود.
ميرجلال الدين کزازي در اين زمينه مي گويد: «رسانه ها به دليل تاثير ژرف و عميق اهميت بيشتري دارند اگر آن ها براي سلامت زبان بکوشند زبان فارسي حفظ مي شود و در غير اين صورت آسيب ديده و مورد هجوم قرار مي گيرد».