دو هفته پيش وقتي دست بر قلم برد تا نامه سرگشاده اي به سازمان صدا و سيما بنويسد و از مسئولين اين نهاد كه حالا يكي از رفقايش، مديريت آن را بر عهده گرفته، گلايه كند هرگز تصوير نمي كرد نامه اش بي پاسخ بماند و از تلفن زدن خشك و خالي هم به او دريغ كنند. «اويي» كه شب هاي زيادي را از قاب كوچك پنجره تلويزيون مهمان خانواده هاي ايراني بود؛ اويي كه هنوز هم به اسم خوش ركاب مي شناسندش و به عشق مردم و براي نشاندن گل لبخند حتي از بازي براي جواني كه در خوش ركاب نقش نوچه اش را بازي مي كرد، دريغ نكرد تا مردم بعد از كار طاقت فرساي روزانه، دمي مهمان سريال 4×3 باشند. او سريال هاي «سرنوشت، روح مهربان و صاحبدلان» را نيز براي همين تلويزيون كار كرد كه امروز حتي با او تماس هم نگرفتند كه بپرسند: «چي شده محمد كاسبي؟ چرا اينقدر برافروخته اي؟»
«محمد كاسبي» از آن دست بازيگراني است كه مي توان او را به جرأت زائيده هنر انقلاب ناميد چرا كه او در سال 1357 و هم زمان با خيزش انقلابي مردم ايران زمين،‌ در كسوت دانشجو به درياي مواج انقلاب پيوست و جزو بَر و بچه هايي بود كه در شب 22 بهمن سال 1357، راديو را به تصرف خود درآورند تا از فرداي آن روز به مدت دو سال مسئوليت نمايش هاي راديو را بر عهده او بسپارند تا او به كمك دوستانش فضاي جديدي را در آن رسانه تعريف كند.
كاسبي را مي توان از جمله آن هنرمنداني دانست كه در شكل گيري حوزه هنري نقش به سزايي داشت، سازماني كه در عصر تعطيلي نهادهاي فيلمسازي و سينمايي و به مدد جواناني كه خيلي زود نامي براي خويش دست و پا كردند، توانست چراغ راهي براي توليد فيلم هايي با مضامين اسلامي و ديني در آن دوره باشد.
شايد او حق داشته باشد كه دلش بشكند از اينكه چرا بعد از دو هفته از نوشتن نامه سرگشاده اش هنوز هيچ كدام از مسئولين صدا و سيما با او تماس نگرفتند.
شايد كاسبي حق داشته باشد با بغض در پاسخ به خبرنگار ما كه مي پرسد از پاسخ به نامه سرگشاده اي كه نوشته ايد چه خبر؟ بگويد: هيچي و متأسف باشد از صدا و سيمايي كه بعد از سي سال فعاليت هنري سالم و بي حاشيه او حتي ازش نپرسند: «محمد تو كه اهل نامه نوشتن نبودي آن هم نامه سرگشاده؟ تو كه دنيايي از صبوري و تحمل بودي؟ چه شد دست به قلم بردي؟»
كاسبي به خبرنگار ما مي گويد: متأسفانه دو هفته از اين نامه گذشته است و هنوز تماسي نگرفته اند، من انتظار داشتم لااقل آقاي ضرغامي كه با هم رفيق هم هستيم تماسي با من مي گرفت، اما متأسفانه ايشان هم اين كار را نكرد.
وقتي كاسبي ها كه سه دهه، فروتنانه،‌ چراغ بازيگري اين كشور را كه ديگر به متاعي بي متولي مبدل شده و پول و پارتي صاحبش شده است، دست به قلم مي برند بايد پذيرفت كه ديگر كارد به استخوان رسيده است؛ شايد او حق دارد كه دلگير باشد و يك جمله بيشتر با ما سخن نگويد، اما او همچنان به عشق مردم، كارش را ادامه مي دهد و خواهد داد كه او عاشق بازيگري است حتي وقتي با او تماس مي گيريم باز هم براي تلويزيون كار مي كند و سر كار تله فيلم است، پس قدر او و «اوهايي» كه جواني خود را فداي هنر اين كشور كردند را بدانيم تا روزي كه خداي ناكرده در ميان ما نبودند، افسوس شان را نخوريم.
يادآوري مي شود كه محمد كاسبي بازيگر پيشكسوت كشورمان در تاريخ دوم آذرماه سال جاري به دليل رويكرد نادرست برخي از مديران شبكه ملي در پرداخت به موقع دستمزد بازيگران، نامه سرگشاده اي را در جرايد به چاپ رساند و از عملكرد آنان نسبت به اين موضوع انتقاد كرد.