صبح امروز خانواده يك مقتول با حضور در دادسراي امور جنايي تهران از دو بازيگر سرشناس سينماي ايران و يك كارگردان مطرح سينما شكايت كردند.
اين هنرمندان مشهور سينما در يك مراسم هنري – كنسرت موسيقي – براي پرداخت ديۀ مقتول با هدف رهانيدن قاتل از قصاص، از مردم خواستند كمك هاي انسان دوستانه خود را به شماره حساب بانكي از پيش اعلام شده واريز نمايند. اين در حاليست كه اولياي دم هيچگاه طلب ديه نكرده و در تمام مراحل دادرسي بر قصاص قاتل تأكيد داشته اند.
پس از شكايت اولياي دم، بازپرس جنايي تهران، اين سه هنرمند مطرح سينما، عزت الله انتظامي، پرويز پرستويي، و كيومرث پوراحمد را به دادسراي جنايي تهران احضار كرد.
بخش حقوقي، قضايي و اجتماعي اين موضوع ربطي به اين بحث ندارد، اما در اين بين يك سئوال اساسي هم مطرح مي شود و آن اين است كه شهرت و محبوبيت هنرمندان كه به مدد رسانه ها و تأثير شگرف هنر بر افكار عمومي ايجاد مي شود از جهات مختلف مثبت و منفي مي تواند در راستاي منافع ملي يا عكس آن عمل نمايد. و آيا هنرمندان – بويژه هنرمندان سينما- پس از كسب شهرت و محبوبيت در جامعه، نوع ديگري از رسالت و تعهد اجتماعي نسبت به مردم و نظم و انضباط حاكم بر جامعه بر آنان مترتب نخواهد بود. و آيا يك هنرمند مشهور و سرشناس كه طي سالها و با استفاده از امكانات بيت المال و دستگاه هاي ارتباط جمعي و رسانه هاي ملي به شهرت رسيده است نبايد نسبت به منافع ملي، جامعه و نظم اجتماعي فراتر از افراد عادي جامعه احساس مسئوليت كرده و به تبع آن ملاحظات و محدوديت هايي را مد نظر داشته باشد.
طبيعي است كه شهرت علاوه بر اينكه براي هنرمندان محبوبيت به همراه مي آورد، به همان اندازه نيز بر رسالت و تعهد اجتماعي آنان خواهد افزود. و اگر هنرمندي بخواهد از شهرت و محبوبيت خود در عرصه هايي غير از هنر، استفاده نمايد، بايد خيلي هشيار باشد كه اين نوع استفادۀ ابزاري از شهرت و محبوبيت، مثل تيغ دولبه عمل مي كند و به همان اندازه كه مي تواند در خدمت منافع عمومي و اهداف ارزشمند هنرمند عمل نمايد به همان اندازه نيز مي تواند خطرناك باشد و نتيجه و محصول سالها تلاش و رياضت يك هنرمند را يك شبه به باد دهد.