به گزارش هنرنیوز به نقل از فارس، «مهدي كلهر» مشاور رئيس‌جمهور در امور اطلاع رسانی و رسانه، در بخش دوم گفت‌وگوي خود با «فريدون جيراني» در برنامه «دوقدم مانده به صبح» به تشريح بخش ديگري از تصميم‌ها و دستاوردهاي دوره مديريت خود در سينماي ايران سخن ‌گفت.
وي در بخشي از صحبت‌هاي خود گفت: سانسور در كار فرهنگي و سينما كار درستي نيست بلكه خودش يك روش منفعلانه است و حركتي فعال نيست. شما اگر حرف جديدي براي دنيا داريد، بياييد حرف‌تان را با كارگردان و نويسنده بزنيد اما دست به اعمال سانسور نزنيد.
كلهر گفت: من در دوران حضورم در معاونت سينمايي، سناريوهاي دوره خودمان را كه توسط شوراي سناريو رد مي‌شد، خودم شب‌ها مي‌خواندم و به بسياري از آنها (مثل حسن سنتوري كه بعدها با نام «زخمه» توسط خسرو ملكان ساخته شد) رأي مثبت دادم و كمك كردم تا ساخته شوند. اينگونه كارها را خودم در خانه مي‌خواندم و مي‌گفتم هيچ اشكالي هم ندارد و با خود كارگردان و نويسنده هم صحبت مي‌كردم. دستخط‌هاي من هم موجود است.
وي گفت: البته بايد توجه داشت كه سانسور با اصلاح فرق مي‌كند. البته اصلاح هم بايد در شرايط درستي اتفاق بيفتد نه اين كه بياييم يك فضاي امنيتي درست كنيم و بگوئيم؛ «اصلاح كن». يعني اين كه اگر نكني، حذف مي‌شوي! خب بالاخره آن فيلمساز هم زندگي دارد، زن و بچه دارد. اجاره دارد. ما نبايد هنرمند را از جايگاه خودش ساقط كنيم.
«مهدي كلهر» در بخش ديگري از اين برنامه گفت: سينما دو سرچشمه دارد كه يكي از اين دو قصه، روايت يا جانمايه محتوايي سينما است و مي‌شود گفت هر كشوري كه رمان‌هاي خوب و رمان‌نويس‌هاي قدر داشته باشد، مي‌تواند سينماي خوبي داشته باشد. آمريكا معمولا رمان‌هاي موفق خودش را برمي‌دارد و بعد از اين كه ديد موفق هستند، آنها را تبديل به سناريو مي‌كند و از روي‌شان فيلم مي‌سازد.
وي گفت: دومين چيزي كه به سينما خون جديد تزريق مي‌كند، بازيگراني است كه نقش‌آفريني مي‌كنند. لزوما بازيگران سينما نبايد از تئاتر بيايند ولي تئاتر هميشه به عنوان يك خط‌كش محاسبه يك گروه و يك قشر، مي‌تواند سينما را اصلاح كند. شما ديده‌ايد كه در بهترين كارهايي كه در هاليوود به صورت فيلم ساخته شده، هميشه كنار يك بازيگر سوپراستار سينمايي، مثل «گاري كوپر»، يك بازيگر تئاتري قرار مي‌گيرد.
كلهر گفت: در دوره من مقرر شد در فيلم‌سازان ايراني ملزم باشند تا روبه‌روي سوپراستارها و بازيگران نقش دو، حتما بازيگران تئاتري حضور داشته باشند و به تصميم خود در آن سال‌ها (حتي اگر مستبدانه باشد) افتخار مي‌كنم چون باعث شده بازيگران درجه يكي از تئاتر به سينما وارد شوند و اين دو قشر با هم نزديك شوند و بجوشند.
كلهر در پايان تأكيد كرد: از آنجا كه تعريف جشنواره بين‌المللي اين است كه فيلم‌ها براي اولين بار در بخش رقابتي يك جشنواره شركت كنند، تنها دوره جشنواره‌ فيلم فجر كه در آن فيلم‌هاي خارجي براي اولين بار به نمايش درآمد، جشواره اول فيلم فجر بود.
وي گفت: در آن دوره ما براي برپايي بخش بين‌المللي جشنواره تعريف داشتيم و در دعوت‌نامه هم من تأكيد كردم كه فيلم‌هايي در اين جشنواره پذيرفته مي‌شوند كه از دو عنصر خشونت و سكس عاري باشند و به مفاهيم انسانيت، آزادي، استقلال و مقاومت بپردازد. در همان دوره فيلم‌هايي از كشورهاي مختلف اروپاي شرقي، باسك و... مثل «دختر شيرفروش»، «اسپاروخان» و... براي اولين بار در جشنواره فيلم فجر اكران شدند.