هوشنگ اتحاد نویسنده و گردآورنده کتاب ۱۴ جلدی «پژوهشگران معاصر ایران» از آماده شدن جدیدترین پژوهش خود با موضوع موسیقیدانان معاصر ایران در پنج جلد خبر داد.
اتحاد در مورد اثر جدید خود گفت: من از ۲۷ سال پیش که در کتابخانهها به دنبال جمعآوری اطلاعات جهت نگارش کتاب «پژوهشگران ایران» بودم، منابعی در مورد موسیقیدانان ایرانی فراهم کردم. از همان زمان شروع به گردآوری این اطلاعات کردم و در حال حاضر نزدیک به ۱۸۰۰ صفحه مطلب را جمعآوری کردهام و با ناشر در حال مذاکره هستم تا این اثر منتشر شود.
وی در مورد ویژگیهای اثر جدید خود گفت: این آرشیو را از ۲۰ سال پیش گردآوری کردهام و این کتاب به مانند «پژوهشگران معاصر ایران» مرجعی در حوزه موسیقی خواهد بود. برای ترتیب این موسیقیدانان نیز به مانند «پژوهشگران معاصر ایران» که سال تولد محمد قزوینی(۱۲۵۶ ش)، آغازگر پژوهشهای ایرانی، را مبنای کار قرار دادم، شخص خاصی را به عنوان مبداء پژوهش در نظر گرفتم. در کتاب موسیقیدانان، ابوالحسن فراهانی پدر میرزا حسینقلی و آقا عبدالله را که متولد سال ۱۲۰۰ شمسی است و در واقع مبنای موسیقی ایرانی با آن آغاز می شود، مبنای کار قرار گرفت.
وی در خصوص انتخاب ابوالحسن فراهانی گفت: ابوالحسن فراهانی که در سال ۱۲۳۰ شمسی متولد شده به عنوان اولین فرد و مبداء این پژوهش در نظر گرفته شده و در ادامه دیگر شخصیتهای موسیقیدان معاصر بر اساس سال تولد آنها مورد ارزیابی قرار گرفتهاند. در این اثر نیز به مانند «پژوهشگران معاصر ایران» به شخصیتهای در قید حیات نپرداختهام. در این کتاب موسیقیدانانی ایرانی و کسانی که در اعتلای موسیقی ایرانی اعم از ترانهسرا، آهنگساز و خواننده نقش داشتهاند، مورد ارزیابی کامل قرار گرفتهاند.
اتحاد در خصوص شیوه نگارش این اثر گفت: در این اثر نیز تلاش کردهام تا از زبان صاحبنظران به شرح و بررسی و زندگی این مشاهیر بپردازم. ناگفته نماند که سبک نگارش همانند کتاب قبلی است و به صورت متنوع ارائه میگردد. اما سبک روایت اثر نسبت به «پژوهشگران معاصر ایران» تفاوتهایی دارد و متن شیرینتر و جذابتر است زیرا بیشتر این افراد اهل موسیقی بودند و خاطرات جذابتری نسبت به پژوهشگران دارند.
وی در خصوص این اثر افزود: در صورت انتشار، این کتاب از کاملترین کتابهای مرجع در زمینه موسیقی خواهد بود. برای نمونه در این کتاب به زندگی موسیقیدانی چون نورعلیخان برومند،که چهره چندان شناخته شدهای در ایران نیست اما یکی از قطبهای موسیقی در ایران محسوب میشود، به خوبی و به طور کامل به آن پرداخته شده است.
اتحاد در ادامه افزود: در این کتاب تلاش شده تا در لابهلای صفحات عکسهایی از موسیقیدانان قرار داده شود و خواننده صرفا با اطلاعات مواجه نیست. بر روی این مساله دقت زیادی صورت گرفته که از عکسهایی که کمتر از این موسیقیدانان دیده شدهاند، استفاده شود. برای این امر به سراغ خانوادههای بسیاری رفتهایم تا از اطلاعات آنها استفاده شود.
وی در مورد ساختار کتاب نیز گفت: در این کتاب به جای بخش «یادداشتها» که در انتهای کتاب «پژوهشگران معاصر ایران» قرار داده شده بود، «پیوست» وجود دارد و در مورد مکتبهای هنری، موسیقی و... توضیحاتی به خوانندگان داده شده است. این کتاب قرار است در ۵ جلد منتشر شود. هم اکنون نیز در حال مذاکره با ناشر هستم.