عليرضا ارجمندي:
اگر سره از ناسره‌ي موسيقي جدا شود جامعه‌اي بدون خشونت و تشويش خواهيم داشت
تاريخ : دوشنبه ۲۰ خرداد ۱۳۸۷ ساعت ۱۴:۵۳
عليرضا ارجمندي در گفت‌وگو با (يسنا) در منطقه يزد، گفت: گستردگي اصوات موسيقي از لالايي مادر تا قطعات موسيقي كلاسيك و از موسيقي طبيعت گرفته تا آيات موزون و اثر گذار قرآن به‌حدي است كه انسان را با هر مسلك و منش تحت تاثير خود قرار مي‌دهد.
وي با بيان اينكه موسيقي قلب‌هاست ادامه داد: زبان موسيقي زباني است كه عمق احساسات بر انگيخته شده توسط آن را با هيچ زباني نمي‌توان بيان كرد و اين خاصيت موسيقي است كه به‌طور معجزه‌آسا موجب رقت قلب و خشوع در برابر يكديگر و ساختن يك فضاي مملو از حس نوع دوستي بين اعضا مي‌شود.
وي تصريح كرد: منظور از موسيقي هر نوع موسيقي نيست شايد بعضي از گونه‌هاي موسيقي صرفا تجاري و نيز خالي از هرگونه احساس انساني و مثبت باشد كه اين نوع موسيقي جز تحذير و تخريب اعصاب و رون افراد چيز ديگر دربر ندارد.
اين كارشناس موسيقي خاطرنشان ساخت: از آنجا سلامت جامعه به سلامت خانواده بر مي‌شود لذا در هر اجتماع هر چه خانواده‌ها كه اجزاي تشكيل‌دهنده آن اجتماع هستند از سلامت جسماني رواني فرهنگي اقتصادي برخوردار باشند آن جامعه نيز به همان نسبت جامعه‌اي رشد يافته و متعالي است. به‌همين علت اگر ما به دنبال اجتماعي سالم و رو به رشد باشيم بايد ريشه‌ها و خواستگاه اين سلامت را در خانواده‌ها بررسي كنيم و دلايل وجود يا عدم وجود سلامت جامعه را در خانواده‌ها ريشه‌يابي كنيم.
وي يادآورشد: با توجه به اين كه يكي از مهم‌ترين جهات و وجوه سلامت خانواده، سلامت رواني مي‌باشد، لذا اگر ما خواستار خانواده‌هاي سالم كه از نظر جسماني و تحصيلي روابط اجتماعي درسطح بالايي باشند هستيم ريشه اين سلامت را بايد در آرامش رواني و آسايش خيالي آن خانواده دنبال كرد. كه البته به‌دست آوردن اين راحتي و آرامش رواني تمهيدات فراواني را مي‌طلبد.
او افزود: موسيقي يكي از بهترين فاكتورهايي است كه مي‌توان آن را براي داشتن سلامت رواني خانواده و در نتيجه احتمال به كار برد.
اين كارشناس موسيقي متذكر شد: موسيقي شايسته و والا تعريف مشخصي براي خود دارد موسيقي كه برگرفته از احساس پاك فطرت بشري و برآمده از سرشت بي‌آلايش انساني و به دور از دغدغه‌هاي ارتزاقي و عقده‌هاي جسماني باشد مي‌تواند در رديف موسيقي فاخر و جدي قرار گيرد كه متاسفانه امروزه يا تعداد اين آثار كم شده است يا به قدري هجوم موسيقي‌هاي بي مفهوم زياد شده كه فضاي براي ارايه آثار قابل شنيدن و قابل تامل به تنگ آمده است.
ارجمندي چنين استدلال كرد، اگر شنيدن موسيقي، چه به‌صورت شنيدن از منابع صوتي و يا شنيدن به‌صورت اجراي زنده، با اصوات و فواصل موسيقي در خانواده و در نتيجه در اجتماع رايج و شايع شود، نه تنها ما جامعه‌اي بي‌بند و بار و بي‌هويت و افسار گسيخته‌اي نخواهيم داشت، بلكه اگر متوليان امور فرهنگي با اشرافيت بر بازار موسيقي و اجراهاي زنده موسيقي سره از ناسره را جدا كرده و موسيقي موجه و در خور و شايسته جامعه را در اختيار افراد قرار دهند، نتيجه آرامش بخش موسيقي كه همان داشتن جامعه‌اي بدون خشونت و بدون تشويش‌ها و دغدغه‌هاي فكري است را خواهيم داشت.
