به گزارش فارس به نقل از روابط عمومي بنياد سينمايي فارابي، چيستا يثربي منتقد سينما در شصتمين نشست فيلم معناگرا گفت : فيلم «درست مثل بهشت» در عين احترام گذاشتن به مخاطب, مسائلي فرامتني را توضيح مي‌دهد و اين مسائل را به صورت مقاله ارايه نمي‌كند. در واقع به مرز باريك بين مرگ و زندگي و فلسفه حيات اشاره و پرسش‌هاي حياتي زندگي بشر را مطرح مي‌كند.
بنا بر اين گزارش، اين منتقد تصريح كرد : مهم‌ترين جذابيت يك فيلم براي مخاطب اين است كه در وراي وجه سرگرم كننده شما را به فكر وادارد اگر يك فيلم به صورت عريان و مقاله‌اي ادعاي معناگرايي داشته باشد مخاطب آن را پس مي زند فيلم‌هاي كه بوي شعار مي دهند و كارگردان در آن خود را به رخ مي كشد و انسان در آن ديده نمي‌شود، ارتباط مناسبي با مخاطبان نمي‌يابند، اگر حرف خود را از طريق بسترسازي دراماتيك عرضه كنيم به دل مي‌نشيند.
يثربي در ادامه اظهار داشت : بهترين فيلم معناگرا، اثري است كه در آن به داستان، شخصيت‌پردازي و روابط بين شخصيت‌ها توجه شده است.
وي ادامه داد: مهم‌ترين فرق بين اين فيلم و آثاري با داستان‌هاي مشابه درباره ارواح اين است كه به مساله بعد از مرگ چندان توجه نمي‌كند بلكه نگاهي هستي شناسانه و معناگرا دارد كه مي‌خواهد زندگي را تحليل كند.
اين منتقد اظهار داشت: طبق عرفان شرقي و ايراني مرگ در لحظه اتفاق مي‌افتد و هر لحظه ما در حال گذار هستيم و نسبت به گذشته خود متفاوت، سهروردي هم مي‌گويد ما هر لحظه مي‌ميريم و هر لحظه به دنيا مي‌آيم و چيزي كه باعث تولد دوباره و دوباره ما مي‌شود انگيزه‌هاي موجود براي بهتر شدن و تلاش براي رشد و تعالي است.
عبدالله اسفندياري مدير حوزه معناگراي بنياد سينمايي فارابي نيز در اين نشست، افزود: در آستانه چهارمين سال برگزاري نشست‌هاي كانون فيلم معناگرا هستيم كه بعد از جشنواره و به‌نوعي با شروع سال جديد سينمايي كشور، اين نشست برگزار مي‌شود و اميدوارم كه جريان معناگرايي در سينماي كشور ادامه داشته باشد تا همچنان زمينه بررسي برخي از دغدغه‌ها و دلمشغولي‌هاي انسان امروز در اين جمع تخصصي فراهم باشد.
وي ادامه داد: اين فيلم به اكسير اصلي سينما كه همان ايجاد علاقه مخاطب و نشاندن وي در سالن نمايش است دست يافته، جذابيت عمومي، اصلي اوليه در صنعت سينماست و بعد از ارتباط با مخاطب زمينه انتقال پيام هاي ديگر فراهم مي شود.
وي ادامه داد : آرزو مي‌كنم برخي از فيلمسازان ما از اتهامات خودساخته تصنعي روشنفكرمابانه خود را رها كنند، مثلا يكي از اتهاماتي كه به صورت بلا به جان سنيماي ما افتاده اين است كه ملودرام را غالبا سطحي مي‌شمارند و آن به صورت يك دشنام به كار مي‌برند. اما من معتقدم ساختن يك ملودرام خوب و قابل تامل كار خيلي سخت است ملودرام اثري خجالت آور و عامل شرمندگي نيست بلكه يكي از كليشه هاي تجربه شده و موفق تاريخ ادبيات و سينما است و ما بايد با سربلندي از يك ملودرام جدي كه مسائل مهم بشري را مطرح مي كند، دفاع كنيم.
اسفندياري خاطرنشان كرد: يك بيماري در ميان برخي از فيلمسازان و منتقدان ما وجود دارد. گروهي از منتقدان تا فيلمي جذاب براي مخاطبان ساخته مي‌شود آن را سبك مي‌شمارند و جدي نمي‌گيرند، تعداد فيلم‌هاي كه هم مخاطبان خاص را راضي كند و هم مخاطب عام را، كم است كه اينگونه فيلم‌ها بايد مورد تقدير قرار گيرند. به هرحال من معتقدم منتقدين و فيلمسازان ما بايد به اين مساله توجه كنند و به دنبال اداهاي تصنعي خودساخته نباشند، روشنفكرنمايي يعني همين اداهاي تصنعي و گرنه روشنفكري واقعي به‌معناي فكر كردن و مطرح ساختن مفاهيم عميق انساني است.