کارگردان فیلم « سهم من از زندگی» گفت: باید چگونه فیلم دیدن را به کودکانمان بیاموزیم.

حجت الله سیفی در گفت و گو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز ضمن بیان این مطلب گفت:سینمای ما مخصوصا سینمای کودک در ایران فاقد دید آموزشی است و بیشتر جنبه سرگرم کننده دارد. آموزش چگونه فیلم دیدن یک کار تخصصی است که ما در کشور نه معلم این کار را داریم و نه سیستم سمعی و بصری آموزش و پرورش ما توانمندی انجام این کار را دارد. اگر آموزش و پرورش از کودکی به بردن کودکان به سالن های سینما و خوب فیلم دیدن توجه کند، کودک امروز می آموزد که تفاوت فیلم دیدن در خانه و در سینما مثل تماشای بازی فوتبال در خانه و در استادیوم است.

وی گفت: در طول دوران فیلمسازی ام کار کودک، همواره با من بوده است و اگر شرایط تولید مناسب باشد در این ژانر ادامه می دهم زیرا کودکان این جامعه نیز سهمی دارند و باید در مورد آنها فیلم ساخت البته باید در ساخت آثار مربوط به کودکان طبقه بندی سنی تا 18 سال را حتما رعایت کرد.

این کارگردان در ارتباط با ضعف فیلمنامه در سینما ی کشور بخصوص در ژانر کودک با توجه به ادبیات تعلیمی و غنی که داریم گفت: سینما یک ابزار غربی است. سازندگان این ابزار برای خود یک تعریف منطقی دارند و بر اساس همین تعریف هم عمل می کنند و این چنین است که هم محتوای غنی مورد نظر خود را دارند و هم تکنیک را به خوبی به کار می برند، اما ما تکنیک و جلوه های بصری را گرفته ایم و از پرداخت به ادبیات غافل مانده ایم.

وی درادامه افزود: زمانی که ما در ایران یک کار در ژانر کودک انجام می دهیم با نگاه تصویری پیش نمی رویم بلکه با نگاه تفسیری پیش می رویم ، این در حالی است که سینما از یک سو به تصویر نیاز دارد و از سوی دیگر نمی شود تفسیر را به تصویر تبدیل کرد.

سیفی بیان کرد: خوشبختانه ما ادبیات غنی داریم اما هیچ گاه به این ادبیات در ساخت آثار بخصوص برای کودکان توجه نکرده ایم شاید دلیل عمده این باشد که ساخت آثاری که مثلا برگرفته از داستان های شاهنامه است هزینه بر است. از سوی دیگر فیلمساز ما زمانی که برای ساخت یک فیلم کارهای خود را متوقف می کند و به مطالعه می پردازد درآمدی ندارد در حالی که در کشورهای اروپایی هم به جهت تامین هزینه فیلمساز با یک فیلم در طول سال و هم به جهت اختصاص مبلغی توسط مجموعه حمایت کننده از فیلمساز در زمان انجام کار تحقیقاتی بر روی اثر، فیلمساز دیگر دغدغه مالی ندارد.

سیفی در ارتباط با مطرح شدنش به عنوان فیلمساز ژانر کودک گفت: شخصا معتقد به این نیستم که یک کارگردان صرفا به عنوان فیلم ساز در ژانر کودک مطرح باشد، بسیاری از فیلمسازان مطرح جهان بوده اند که در این ژانر کار کره اند و کارهای بسیار موفقی نیز انجام داده اند.

این کارگردان در ارتباط با آخرین ساخته اش، « سهم من از زندگی» بیان کرد: این کار همانطور که قبلا در رسانه ها مطرح کرده ام از نظر ساختاری و معنوی متفاوت است. داستان این فیلم روایت گر کودکی است که برای تحصیل همراه با پدرش به شهر آمده است اما از پدر جدا می افتد و با مشکلاتی روبرو می شود که برای یک بزرگسال هم سخت است چه برسد به یک کودک، اما این کودک تلاش می کد تا بر روی پای خود بایستد و با انگیزه درونی خود با مشکلات مقابله کند. وضعیت این کودک به صورتی است که حتی در شیپوری به معنای اعتراض می دمد کسی از او نمی پرسد چرا بلکه همه او را از محیط خود دور می کنند.

وی گفت: با فراز و نشیبی که در زندگی این کودک بود من این فیلم را سیاه و سفید ساختم تا بگویم زندگی این کودک هرگز حالت میانه نمی گیرد و همواره در دو سر طیف است، این کودک و زندگی اش از زرق و برق زندگی شهری و امروزی به دور است.

سیفی در ارتباط با محوریت موضوعی فیلمهایش گفت: آنچه که من در آثارم به آن می پردازم به تصویر کشیدن بدیهیاتی است که زندگی بر آنها استوار است اما ما آنقدر به آنها و حضورشان عادت کرده ایم که نمی بینمشان. مثل حضور خدا در کنارمان که وجود دارد اما فراموش می کنیم. مثلا در فیلم « ماه عسل» یک دختر به تناسب سیاست پدرش با مرد بیماری ازدواج می کند تا از او مراقبت کند و پس از مرگ آن مرد به ثروتش دست یابد، اما زمانی که مرد بیمار متوجه دلیل اصلی ازدواج آن دختر با خودش می شود به او می گوید ثروت من برای تو. آن زمان است که دختر متوجه می شود در زندگی ارزش های دیگری بجز پول و ثروت نیز وجود دارد، این در حالیست که قبل از این هم به وجود چنین چیزهایی واقف بوده است اما به آن توجه نمی کرده.

سیفی در ارتباط فعالیتش هم در ژانر کودک و هم سازنده آثار برای عموم مردم گفت: برای من فرقی ندارد زمانی که امکانات برای ساخت فیلم نباشد جهت خود را به سوی دیگری عوض می کنم زیرا برای من مهم صحبت کردن با انسان است. گاهی فیلم کودک می سازم و در آن به بزرگسالان می گویم با کودک چگونه حرف بزنید و گاهی فیلم برای بزرگسالان می سازم و در آن به کودکان می گویم چگونه با بزرگسالان حرف بزنید.

وی گفت: مهم این است که یک فیلمساز نترسد و شجاعانه فیلم بسازد و تنها چیزی که برایش اهمیت داشته باشد دیده شدن فیلمش باشد، حتی اگر مجبور باشد این فیلم را شخص خودش برای دیدن، دست به دست به افراد مختلف بدهد.

سیفی در پایان گفت: ما باید تعارف دانش و کتاب خوانی و خوب فیلم دیدن را در جامعه منتشر کنیم.رسانه های امروز اگر مطالبی از این دست را در عرصه عمومی تیتر کنند مطمئنا چرایی و معنای این مطلب برای مردم سوال می شود و به دنبال واکاوی آن می روند.