«فيروز زنوزي جلالي» گفت: داستان‌نويسي پس از انقلاب نقطه عطفي در ادبيات داستاني ايران است اگر چه در عرصه داستان كوتاه بسيار موفق‌تر از رمان بوديم.


«فيروز زنوزي جلالي» داستان نويس و منتقد در گفتگو با خبرنگار ادبي فارس خاطر نشان كرد: ادبيات داستاني در قبل از انقلاب اسلامي و بعد از انقلاب هنوز به تعريف مشخص و مدوني نرسيده است. هر نويسنده‌اي كه مي‌نگارد از ادبيات گذشتگان سيراب مي‌شود. اما با همه اين تفاصيل مي‌توانيم بگوييم كه داستان‌نويسي پس از انقلاب نقطه عطفي در ادبيات داستاني ايران است.
وي ادامه داد: ادبيات داستاني در دو دهه اول انقلاب يك گونه شعاري و احساسي را در برداشت كه شرايط ايجاب مي‌كرد كه اين طور باشد. در نيمه دوم دهه هفتاد به بعد ادبيات داستاني جايگاه معقول‌تري پيدا مي‌كند، هر چند هنوز با ايده‌آل فاصله داريم و خيلي جاها سر به تكرار مي‌گذاريم.
زنوزي جلالي تصريح كرد: در اين سه دهه در عرصه داستان كوتاه بسيار موفق‌تر از رمان بوديم. رمان‌نويسي‌ ما بين يك سري قوانين و هنجارهاي نخ نما شده‌ قديمي و آموزه‌هاي پست مدرنيستي سرگردان شده است. ادا و اطوارهاي فرم‌گرايانه هميشه دامن‌گير داستان‌هاي ما بوده است.
اين داستان‌نويس بيان داشت: نظرها، ديدگاه‌ها و باورها برآيند فاكتورهاي اقتصادي، سياسي، فرهنگي و... يك جامعه است، ولي اين كه نويسندگان جوان از سر ذوق زدگي بحث پست مدرن را براي يك جامعه گذار از حال و هواي سنتي به ميان بياورند و به اين بهانه بخواهند «جهاني» بشوند، عملي منطقي نيست و به بياني ديگر تنها كپي برداري‌هاي بي‌جاني از ادبيات مدرن غرب است.
وي تصريح كرد: به وجود آمدن داستان‌هاي پست مدرنيستي براي ادبيات جامعه‌اي كه هنوز در حال گذار از است،مفيد و مناسب نيست.
وي در قالب پيشنهادي براي آسيب‌شناسي ادبيات داستاني سه دهه اخير اظهار داشت: بايد با حضور اهل فن و منتقدان كارنامه‌ي سه دهه‌اي خود را مرور كنيم و بگوييم در كداميك از اين زمينه‌ها معدل و ميانگين قبولي مي‌گيريم.


منبع: فارس