سيد ضياء هاشمي تهيه كننده سينما با ارسال نامه اي از تمام تشكلهاي تهيه كنندگان استعفا داد.

به گزارش هنر نيوز به نقل از ايلنا متن كامل اين نامه بدين شرح است:

چرا خفتی ؟ که کرد اخر چنین خواب ؟ که بگذ شتند همرا هان و اصحاب .

ندانم تا چه خواب ات دید ایام ؟ که خوش در خواب کردت تا سرانجام

کر آن بشنود گفت : آ شفته بودم که هم کر بودم و هم خفته بودم

در آستانه ی مبعث حضرت رسول در جایی که خدا با وحی اش حی و تازه گی یه اندیشه را نصیب بدویّت انسان نمود ، در خانه ی هنرمندان نمایندگان و عصاره ی تهیّه کنندگان ایران (که حمد الله هر روز تعدادشان بیشتر میشود که کاری ندارد . ده دوازده نفر دور هم جمع میشوند برای کم کردن روی تشکل مقابل عنوانی تازه ساز می کنند و جمعی جدید یا صنف جدید تاسیس می شود . بعد هم به خود می بالند) تهیه کنندگان سینمای ایران در خانه ی هنرمندان دور هم جمع شده بودند تا چتر یکی شدن و یک دلی و همراهی را بگسترند . اما بنده به عنوان کسی که تا قبل از این فکر می کردم موی سپید کرده و این سپیدی موی ام حرمت دارد سربلند و خوشحال بودم که جمع شده ایم و مجموع مان شیری خواهد شد غُرّا .اما در زندگی ام جمعی ندیده بودم که به این ایمان جمع شوند برای جمع نشدن ، گویی همه به کنار هم آمده بودنند تا نگذارند کنار هم باشند و هم بدرند و روی هم کم کنند و یکدیگر به غلط خوردن بیاندازند

این دوستان نوجوانانی هستند مو سپید کرده که انگار به سجل و شناسنامه شان هم نگاه نمی اندازد و قلدری و شیوه ی جوانی پیشه کرده اند .صاحبان اصلی سینما و بستر های اصلی ی سینمای ایرن (که خود می گویند و خود می خواهند ) آن چنان مانع بر هم شدن ِ هم می گذاشتند تا صدای ما شدن ِ من هم نوای ما ء گاوی شود در هوا بماند و بوی نشخوار یونجه ی گاو در هوا بپراکند .به قول سهراب : من الاغی دیدم یونجه را می فهمید.

هوا گرم بود ، به شکلی که دولت دو روز تعطیل کند اما هوای ِ نفس ِ ما ، تهیه کنندگان در این جلسه ی به ظاهر همراهی چنان داغ بود که همه وازده شدند نه گرما زده . نمی دانم این جبر تاریخی را باید پذیرفت و تمام وجود سینمای ایران سنگ خور و یادگار نوشته ی کس و نا کس نشود .در مقابل هم من داریم اما در مقابل دیگران مرام .این نوشته را برای این نوشتم که بعدها سندی باشد تا همه مان بدانیم چه کردیم و چه تلاشی برای نشدن انجام دادیم .اینجانب سید ضیاء هاشمی که از آغاز خود یکی از بانیان این جمع شدن ها و طرفداران صنف بوده ام به بالنده گی سینمای ایران ، تا وقتی شورای چتر وحدت تهیّه کنندگان سینمای ایران شکل نگیرد عضو هیچ تشکلی از این چهار صنف نخواهم بود . با کمال تاسف سایه نشین این جمع آفتاب نشان خواهم شد که هر کدام با این که کور سو ندارند ، فکر می کنند می تابند .تاب نمی آورند اما می خواهند تابان باشند .میز گرد می گذارند تا آسیب و اُفول ِ سینما بررسی کنند . نمی دانند و نمی دانیم نا درخشانی و رکود سینمای ایران از ماست که بر ماست . خوشحال باشید که هر کدامتان در گوشه ای مشغول یارب یارب هستید اگر به همین منوال خرِ مراد هی کنیم و هی کنید سال آتی چند تشکل دیگر هم داریم . اما با این همه تشکل ها ، یک تشکل بی نشان همه ی ما قَدَر ها را کم و زیاد به مسلخ می برد و مثله میکند اما ما سر خوش به عالی بودن شورایی ترین بودن جمع فلان و اتحادیه بسان و تشکل مان می اندیشیم .بی انکه بدانیم فعالیت صنفی با عنوان و بی عمل حکم آب روان ساکن دارد که مرداب می نامندش .بگذریم ...

بیست و یکم تیر ماه

سید ضیاء هاشمی