امیریوسفی که تاکنون موفق به اکران هیچ یک از فیلم​هایش نشده، در این متن نوشت: «فیلمساز​هایی مثل ما بیشتر به درد پاییزیه نویسی می​خوریم، نه بهاریه نویسی! ما پاییزیه نویس​های نیمه جوان، متخصص درک فرآیند پیر شدن و مرگ تدریجی هستیم. ما متخصص درک حس دونده​های استقامت هستیم. ما پیرمردهای جوانی هستیم که ناخودآگاه یاد گرفته​ایم در خشت خام آن چه را ببینیم که پیران سرخوشمان در آیینه دستشویی خانه​شان هم نمی​بینند.»


او در ادامه آورد: «تعدادی از ما هم، حتی فراتر از یک پاییزه نویس، می​توانیم زمستانه​نویس شویم و به مرحله درک انجماد روح و جسم و ذهن انسان برسیم. حکایت فیلمسازان زمستانه​نویس غریب​ترین حکایت سینمای ایران است. داستان جوانانی است که قرار بود یخ​های سینمای قدیمی و کهنه را بشکنند ولی همان یخ​ها به وقت شکستن هیولایی شدند که آن​ها را در کام گرفتند و آن​ها را به مجسمه​های یخی دیگری در این تالار افتخارات تکراری تبدیل کردند.»


متن کامل این بهاریه در شماره نوروزی نشریه «صنعت سینما» منتشر شده است.