1- اين بخت را داشته ام که در ماه ها و روزهاي پاياني عمر استاد عباس کاتوزيان، چهره ساز بي مانند انسان روي بوم، ساعت ها با او همنشين باشم و گپ بزنم. پيرمرد در 85  سالگي درحالي که دستانش لرزش داشت و تو به وضوح مي توانستي تک تک رگ هاي دستش را بشماري، وقتي مداد طراحي به دست مي گرفت و کالبد انساني را طراحي مي کرد چنان رگ و ريشه، پوست و استخوان آدمي را مي ساخت (هميشه استاد براي نقاشي فعل ساختن به کار مي برد، نقاشي ساختن) تو گويي نسبتي با آفرينش داشت و از آسمان ها قدرت طراحي آناتومي به او الهام شده بود. خود مي گفت که ماه ها در ميان بوميان آمريکا زيسته است تا از فرصت نيمه عريان بودن آنها بهره برد و حالات و سکنات بدن آدمي در لحظه هاي گونه گون را رصد کند و طراحي بسازد.
هم او بود که غصه مي خورد طراحي از سکه افتاده است. هم او بود که از نقاشي اين روزگاران که همه اش رنگ بازي ست و بن مايه طراحي نمي داند دلتنگ بود.
مي گفت عمر اين نقاشي هايي که پيداست نقاشش طراحي نمي داند چندان پايدار نيست. مي گفت روزي که دانش بصري مردم بالا رود اين نقاش ها که بي دانستن طراحي، نقاش شده اند از نان خوردن مي افتند. مي گفت آنها که بي پايه طراحي، نقاشي تدريس مي کنند به نقاشي ايران خيانت مي کنند...
يادش زنده باد که نامش به خوبي ورد زبانهاست.
2- در اين روزها که چون سبک هاي مترقي و متجدد نقاشي، نقاشان پرشمار جوان از راه مي رسند حسرت هاي استاد کاتوزيان بيش از هرروز ديگري احساس مي شود. ديگر کم تر با طراحي در نمايشگاهي مواجه مي شوي و اگر هم مي بيني جلوه گري آن براي مردم آنقدر که بايد، نيست. نقش ها و رنگ هاي سبک هايي که نيازي به طراحي ندارند و همه تلاششان بر اين است که در ذهن مخاطب خيال و آني بپرورانند شب پره اين روزهاي جامعه هنري اند و طراحي قدر و منزلتي که بايد را نمي بيند و برصدر نمي نشيند.
در چنين روزگاراني گالري مدرن "محسن" با روي آوري برپايي "حراج طراحي" در آخرين روزهاي سال 88 به گمانم سنگ محکي جدي و ارزشمند براين برکه راکد انداخت تا فرصت شستن چشم ها را به همه بدهد. حراج طراحي، منزلت بخشي به مادر نقاشي ست. بازنمايي راهي که نقاشان جوان در پس اين بازارهاي مکاره  گاه فراموش کرده اند. گالري محسن که 11 دي ماه 88 متولد شد به هنر جديد اقبال نشان داده است.
نمايشگاه نخستين ثابت کرد به رويکردها و تعريف هاي نو از هنر تجسمي بها خواهد داد ناگهان با اين حراجي تخصصي و منحصربه فرد ثابت کرد که بنيان ها را هم درخواهد يافت که همين بنيان ها و ريشه هاست که اگر درست و به جا باشند هنرهاي جديد مان بالنده و تاثيرگذار از آب درخواهند آمد. نکته جالب توجه اين حراج هم توفيق نسبي آن در فروش است. جمع آوري 80 طراحي قابل ملاحظه و نيز ارايه طراحي ها از سوي چهار نمايشگاه گردان "که ظاهرا رسم هميشگي محسن خواهد بود " از ديگر نکات مثبت اين طرح است.
حراج طراحي در گالري محسن تا چهارشنبه 26 اسفند، آخرين روز کاري سال 88 بود و اين شايد فرصتي بي بديل بود تا با يکصد هزار تومان به يک هديه ارجينال ماندگار براي کادوي شب عيد بخريد. کادويي که ارزشي افزوده خواهد داشت ... راستي ياد باد  و زنده باد نام محسن رسول اف که نام او بر اين نگارخانه است. نام او نيز به خوبي ورد زبانهاست.


نويسنده : حسين عبدالهاشم پور