بیست و ششمین جشنواره فیلم فجر در حالی برگزار شد که بیم و امیدهای فراوانی را به همراه داشت. از یکسو شاهد فیلم هایی بودیم که اگر چه توانسته بودند دراندازه های قابل قبولی از ارزش های محتوایی و تکنیکهای هنری برخوردار شوند اما در نهایت از عنصر جذب مخاطب که تضمین کننده ی بقای سینمای ایران است به دور بودند و از سوی دیگر فیلم هایی که به هدف جذب مخاطب و اصطلاحا بلعیدن گیشه ساخته شده بودند- که اکثر آنها هم به جشنواره راهی نیافتند- متأسفانه از ارزش های فنی و هنری و پیام های انسانی کمتر سهمی برده بودند.

اما حجم بالای تولید و تنوع مضامین و تلاشهایی که از سوی تعدادی از فیلمسازان دلسوز در جهت گشودن پیامهای انسانی و میراث دفاع مقدس در تار و پود آثار خود کوشیده بودند امیدهایی را زنده می کند. بخصوص که همین فیلم ها اتفاقاً از سوی مخاطب جشنواره مورد استقبال قرار گرفت و اتفاق نظری که در رویکرد مردم منتقدین به این فیلم ها دیده شد بیانگر فقدان جدی فیلم های ارزشمند در سینمای ایران است که رقابت ها را محدود می کند.

آنچه امروز سینمای ایران را به این فقر و تهیدستی خلاقانه کشانده، مدیریت از هم گسیخته و رها شده ای است که خود نمی داند چه مسیری را بر روند سینمای ایران ترسیم کند و فیلمساز نیز در تلاطم آراء و نظرات و بحران هویت و معنا، سر در مسیر بیراهه ای می برد تا شاید راهی بجوید. که البته آنچه حاصل نمی شود راه نجات سینمای ایران است.

سینمای ایران از حریم پاک انقلاب اسلامی و دفاع مقدس و تمسک به سوژه ها و مضامین پر مغز آن می تواند به ارتقاء فرهنگی محتوایی خود دست یابد و مخاطب نیز حتما به این سرا پرده دل می سپارد.

هیأت اسلامی هنرمندان ضمن تقدیر از تلاش و همت همه فیلمسازان و دست اندرکاران عرصه تولید سینمای ایران، به این سرا پرده دل می سپارد.

هیأت اسلامی هنرمندان ضمن تقدیر از تلاش و همت همه فیلمسازان و دست اندرکاران عرصه تولید ذیل معرفی می کند:

1- فرزند خاک

2- آواز گنجشک ها

3- شب حوراء

4- دل شکسته

5- آن مرد آمد

6- پرچم های قلعه کاوه

7- محیا

در طول سال 1387 ضمن نمایش و نقد و بررسی این فیلم ها از کارگردان و بعضی عوامل اصلی آن تقدیر ویژه خواهد کرد.

هیأت اسلامی هنرمندان