به گزارش پايگاه خبري هنر، «فرانسيس هريسون» از خبرنگاران زن بي بي سي كه پس از سه سال اقامت در تهران، مدت مأموريتش در ماه ژوئيه گذشته به پايان رسيد و به انگلستان بازگشته است، خاطراتش را درباره مدت اقامتش در تهران و وضعيت مردم ايران بازگو كرد. برخي از خاطرات او چنين است: زماني كه من به ايران رفتم، اصلاح طلبان هنوز بر سر كار بودند و محمود احمدي‌نژاد رييس جمهور ايران هنوز بر سر كار نيامده بود. براي من به‌عنوان يك تازه‌وارد، دولت ايران در زمان اصلاح‌طلبان به طور خاصي ليبرال به نظر نمي‌آمد. اصلاح طلبان آن چيزي كه در غرب تصور مي‌شود، نبودند. من خيلي زود متوجه شدم كه اصلاح به معناي تغيير رژيم نيست بلكه به معناي احترام بيشتر به حاكميت قانون و حقوق بشر به منظور حفظ نظام اسلامي دولت است و نه اين كه براندازي آن. وي افزود: من به هنگام ورود به ايران، ميهماني‌ ناهاري را براي مسؤولان و مقامات ايراني برگزار كرده بودم. افرادي كه در اين ميهماني شركت كرده بودند خيلي دوستانه و صميمي بودند و رفتار خيلي مؤدبانه‌اي داشتند و از وجود من به عنوان يك خبرنگار و يك رييس دفتر زن كه هنوز در نظرها به عنوان تازه‌وارد بودم، متعجب نشده بودند. اما اكنون همه چيز در ايران آن قدر بد شده است كه مقامات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي كه در سطح شخصي بسيار به ما خبرنگاران كمك مي‌كنند و مفيد هستند، براي ميهماني ناهاري كه براي خداحافظي من و پايان مأموريت من از سوي بي بي سي برگزار شده بود، نيامدند. البته من اين مسأله را به دل نگرفتم و اين گونه فكر نكردم كه به خاطر شخص من نيامده‌اند و ناراحت نشدم زيرا شرايط كنوني در ايران به گونه‌اي است كه ايراني‌ها از قاطي شدن با خارجي‌ها هراس دارند و مي‌ترسند كه به آنها اتهام جاسوسي زده شود. در ايران اگر بخواهند با خارجي‌ها صحبت كنند، به طور يقين مايل نيستند كه اين كار را در جلوي يكديگر انجام دهند. در زماني كه ميهماني براي خداحافظي من برگزار شده بود، يك خبرنگار ايراني كه براي يك خبرگزاري خارجي كار مي‌كرد حتي از من سؤال كرد كه آ‌يا در آن ميهماني ديپلمات‌هاي خارجي حضور دارند يا اين كه نه، زيرا وي مي‌ترسيد و مي‌گفت كه اگر ديپلمات‌هاي خارجي در ‌آن ميهماني حضور داشته باشند، آن ميهماني براي وي جاي امني نخواهد بود. در مدت 2 سال رياست جمهوري آقاي احمدي‌نژاد، من شاهد دوستاني بودم كه كارت مطبوعاتي‌شان توسط دولت ايران از آنها گرفته شده بود. البته اين بدين معنا نيست كه پيشتر چنين كاري در ايران انجام نمي‌شد، اما در زمان كنوني تعقيب و دستگيري افراد و رسانه‌ها بيشتر شده است... وي در ادامه خاطرات خود چهره‌اي كه از ايران به تصوير مي‌كشد، چهره تيره وتاري است كه گويا جو پليسي شديدي بر مردم و جامعه حاكم است كه براي تلخيص از آوردن آن خودداري مي‌كنيم.