یک منتقد سینمایی گفت : متأسفانه کارکرد سینمای امروز ما سیاسی شده تا بدین وسیله جناحی، جناح دیگر را مورد تعرض قرار دهد و در این میان آنچه اهمیتی ندارد نفس سینما است.


محمدتقی فهیم در گفتگو با هنرنیوز افزود : بحث ابتذال در سینمای ایران متعلق به این دوره نیست اگرچه سینمای ایران دچار سوژه‌های تکراری، ضعیف، سخیف و دستمالی شده است اما مربوط به این زمان نیست ولی به نظر می‌رسد برخی‌ها در صددند به صورت هدفمند بحث ابتذال را به دولت کنونی ربط دهند.


وی با بیان اینکه ابتذال اصلی‌ترین مقوله‌ای است که جهان بیرون سعی دارد از این طریق انقلاب اسلامی را به سقوط بکشاند اضافه کرد :‌ اما بحث افرادی که ابتذال را به راه انداختند این است که این موضوع را به مدیریت سینمایی کنونی مرتبط سازند که به نظر من بی‌انصافی است.


سردبیر مجله سینمارسانه تصریح کرد : واقعیت این است که ابتذال از دوره دوم خرداد به شکل برنامه‌ریزی شده و در قالب ایجاد دموکراسی در جامعه و تضارب آراء شکل گرفت به گونه‌ای که دیدیم سینما به مرور مخاطبان اصلی خویش را از دست داد و در همین دوره بود که تماشاگران سینما تا حدود زیادی کاهش یافت و خانواده‌ها از رفتن به سینما گریزان شدند.


این منتقد سینمایی با بیان اینکه سقوط سینما از دوره دوم خرداد آغاز شد گفت : بیش از 8 سال تلاشی در دوره اصلاحات انجام گرفت تا ابتذال را نهادینه سازند تا در تار و پود سینما آن را رواج دهند اما چند سالی است که مدیریتی آمده تا این وضعیت را اصلاح کند اما بازگشت به سینمای فاخر و ارزشی و سالم کار ساده‌ای نیست.


فهیم با اشاره به مدیریت جدید سینمایی اظهار داشت : مدیریت جدید در تلاش است ضمن اینکه سینمای پرمخاطب را حفظ کند اما در عین حال سعی دارد این سینما یک سینمای سالم، ملی و خانواده محور هم باشد که این حرکت حرکت کوچکی نیست.


وی یادآور شد : هنگامی که قرار است بحث ابتذال را در سینما بررسی کنیم باید به مبحث زمان‌بندی و دوره‌ها نیز توجه کافی داشته باشیم چرا که اگر این دوره‌ها را مدنظر نداشته باشیم به هنگام بررسی بحث ابتذال در سینما این بی‌انصافی صورت می‌گیرد که ابتذال کار مدیریت جدید است.


وی افزود : اکثر کسانی که به بحث ابتذال اشاره دارند نقطه اشاره آنها به انبوه فیلم‌های کمدی است که اخیراً تعداد آنها هم زیاد شده و به صورت بسیار ضعیفی هم تولید می‌شوند اما باید بدانیم که خروجی این نوع کمدی‌های سخیف از صدا و سیما بوده است.


فهیم ادامه داد : در کشور ما برخلاف دیگر دنیا همیشه این سینما بوده که دنباله‌رو رسانه ملی بوده به ویژه در بحث طنز و کمدی، یادمان نرفته که در سال‌های اخیر برنامه‌های طنزی که در تلویزیون تولید می‌شد چقدر پرمخاطب بود و حالا همین هنرمندان از طریق بخش خصوصی به سینما آمدند تا سود بیشتری را برای این بخش به ارمغان آورند. لذا تلویزیونی که حالا طی گزارشی سینما را گرفتار ابتذال می‌داند باید بداند که خودش این نوع طنز و این هنرمندان را به جامعه معرفی کرده و در حالی که باید همان موقع منتقد این نوع طنزها می‌بود اما خودش مدل طنز و مدل کمدی ارائه می‌داد.


سردبیر مجله سینمارسانه با بیان اینکه سینما از دوم خرداد به این طرف ابزار سیاسی شد تصریح کرد : اگر آن زمان وزیر ارشاد به خانه سینما می‌رفت و در نشست‌های آنان حضور می‌یافت فقط به دلیل یارگیری برای اهداف سیاسی بود در حالی که تا قبل از دوره اصلاحات، سینما واقعاً برای سینما بود و کسانی که در آن زمان فعالیت می‌کردند هدف فرهنگی داشتند اگرچه فیلم‌های آن زمان هم دچار ضعف‌هایی در خصوص مضامین بود.


این منتقد سینمایی با ابراز تأسف از سیاسی شدن سینما گفت : اگر سیاسی شدن سینما در مضامین بود تا با این فیلم‌ها، سیاست‌های استکباری و بی‌عدالتی‌ها به نقد می‌کشید کار بسیار خوبی بود اما در حال حاضر اصلاً چنین هدفی در کار نیست و کارکرد سیاسی سینما بیشتر برای این است تا جناحی، جناح دیگری را مورد تعرض قرار دهد و متأسفانه در این میان آنچه اهمیتی ندارد خود سینما است.