در مراثی عزاداری سید و سالار شهیدان وقتی نام از کربلا می‌آید خیلی‌ها سراغ برادر بزرگوار اباعبدا...‌الحسین می‌روند و آنگاه که نام او را می‌آورند نام صحن و سرای باصفایش هم خواهد آمد و تصویر این آسمان آبی‌ رنگ آبی‌تر از آسمان خیلی زیباتر از آنست که وصف شود و این وصف‌ها هم قطره‌ای است از دریا .... اینجا حرم العباس (ع) است.


اینجا حرم العباس است. حرم یعنی حریم. حرم یعنی محرم شدن. حرم یعنی محرم شدن به حریم دوست. حرم یعنی آنجا که یگانه یاور اهل حرم در آنجا آرمیده است.


عباس صاحب این حرم است. عباس ساقی حرم اباعبدالله است. همه در عاشورا و تاسوعا فریاد برمی‌آورند که :


ای اهل حرم میر و علمدار نیامد ...


سقای حسین سید و سالار نیامد ... علمدار نیامد ... علمدار نیامد.


زائرین کربلای حسینی، می‌گویند ادب اینست که بروی اول از عباس حسین علیهم سلام الله اجازه ورود به بارگاه برادر باوفایش را بگیری.


زائرین حسین می‌گویند : حرم عباس (ع) عجیب محرمت می‌کند به حرم حسین (ع).


زائرین حسین که نه فقط ... همه اهل دل، همه عرفا و صلحا، همه حسین فهمیده‌ها که البته خود در جرگه زائران حسین‌اند می‌گویند مجوز ورود به حرم اباعبدالله الحسین (ع) را عباس‌بن‌علی‌ابن‌ابیطالب (علیهم سلام الله) صادر می‌کند.


آری! صاحب این حرم، فرزند رشید علی‌ابن‌ابیطالب فاتح خیبر است. عباس برادریست که فقط برادر حسین را با نام سید و سرورم صدا می‌زند. عباس کمتر از مولای و سیدی به حسین نگفته عباس برادرش را نور دلش می‌داند.


دیده‌اید وقتی دو برادر هر قدر هم که به همدیگر احترام بگذارند، جایی که عرصه بر یکی از آن دو تنگ شود، تشریفات را کنار می‌گذارند و از نای دل، فریاد کمک خواهی سر می‌دهد؟ این را در کوچک‌ترها دیده‌اید؟! برادر کوچکتر به بزرگتر می‌گوید : داداش! داداشی کمکم کن! می‌دانید صاحب این حرم، یعنی عباس (ع) فقط یک جا برادرش را «اخا» صدا کرد؟ می‌دانید عباس کجا مضطر حسینش شد؟! شنیده‌اید اولین و آخرین باری که عباس گفت : یا اخا ادرک اخاک! کی بود و کجا؟