به گزارش مهر، هفتمین جشنواره سراسری تئاتر بانوان در حالی به نیمه‌های خود رسیده که در این چند روز شاهد حضور کمرنگ بانوان هنرمندان در عرصه‌های نمایشنامه‌نویسی و کارگردانی هستیم.


پرداختن به موضوع‌ها و معضلات زنان، جایگاه و ارزش بانوان و همچنین بانوان اساطیری و اسلامی شرط اصلی پذیرش آثار در هفتمین دوره جشنواره تئاتر بانوان بوده و شروطی نظیر نویسنده و کارگردان زن برای حضور در آن گذاشته نشده است.


البته این موضوع محدودیتی برای حضور هنرمندان زن تئاتر در جشنواره ایجاد نمی‌کند. بلکه نکته قابل توجه این است که بانوان هنرمندان کمتر در عرصه فعالیت‌های تئاتری شرکت می‌کنند.





بارها شاهد این حضور کمرنگ بوده‌ایم و فقط عده‌ای انگشت‌شمار از هنرمندان زن تئاتر در عرصه‌های نمایشنامه‌نویسی و کارگردانی تئاتر به فعالیت می‌پردازند. درباره دلایل این وضعیت سخنان زیادی گفته شده که یکی از اصلی‌ترین آنها مجال و فرصت کمتری است که برای فعالیت‌های تئاتری به هنرمندان زن تئاتر داده می‌شود.


مخاطبان همواره در طول سال شاهد حضور اکثریتی نویسندگان و کارگردانان مرد در صحنه‌های تئاتری هستند. برگزاری جشنواره تئاتر بانوان یکی از راهکارهایی بود که متولیان و مسئولین تئاتری برای رفع این مشکل در نظر گرفتند. اما گویا این راهکار نیز بعد از گذشت هفت دوره هنوز نتوانسته بستری مناسب برای حضور پررنگتر زنان در عرصه تئاتر باشد.


نگاهی به آمار نمایشنامه‌نویسان و کارگردانانان زن حاضر در هفتمین دوره از جشنواره تئاتر بانوان نشان از این واقعیت دارد. در میان 21 گروه شرکت‌کننده نمایش‌های صحنه‌ای جشنواره تنها شاهد حضور هشت کارگردان زن و پنج اثر نمایشی از نمایشنامه‌نویسان زن هستیم.


در بخش مسابقه خیابانی جشنواره نیز از میان 12 گروه حاضر تنها دو نمایشنامه‌نویس و سه کارگردان زن حضور دارند. البته در حوزه بازیگری کمتر با این معضل مواجهیم. در جشنواره تئاتر بانوان و در مجموع شاهد حضور بازیگران زن موفق هستیم که در آثار مختلف نمایشی به ایفای نقش می‌پردازند.


این نیاز احساس می‌شود که متولیان و کارشناسان امر تئاتر باید به صورت جدی وضعیت حضور بانوان را در عرصه‌های نمایشنامه‌نویسی و کارگردانی مورد بررسی قرار دهند و راهکارهایی اساسی برای رفع این معضل پیشنهاد کنند.


با کمی دقت خواهیم دید در عرصه نمایشنامه‌نویسی تنها عده‌ای محدود نظیر چیستا یثربی، نغمه ثمینی، طلا معتضدی، کتایون حسین‌زاده و سوسن پرور فعالیت می‌کنند که البته از این میان تنها یثربی و ثمینی به صورت مستمر در تئاتر کشور حضور دارند.


همین وضعیت در مورد کارگردانان زن نیز صادق است و چهره‌هایی نظیر پری صابری، منیژه محامدی، مریم معترف، چیستا یثربی، کتایون فیض مرندی، سپیده نظری‌پور و چند نفر دیگر تنها کارگردانان زن تئاتر کشور را تشکیل می‌دهند که گاهی اثری را در صحنه به اجرا درمی‌آورند.


مقایسه تعداد هنرمندان مرد و زن عرصه‌های کارگردانی و نمایشنامه‌نویسی نشان می‌دهد با وجود بانوان فارغ‌التحصیل این گرایش‌ها که هر سال به نیروی انسانی تئاتر کشور افزوده می‌شود، جای خالی و حضور کمرنگ آنها در حوزه تئاتر کاملا مشهود است.


امیدواریم هر روز شاهد حضور گسترده‌تر بانوان هنرمند در عرصه‌های مختلف تئاتر باشیم تا با برقراری تعادل نسبی بین هنرمندان مرد و زن تئاتر بتوانیم هر روز آثاری باارزشتر در عرصه تئاتر کشور به تماشا بنشینیم.