مرتضي سرهنگي با بيان اين‌كه دستور زبان جنگ تبليغي، اما دستور زبان عصر بعد از جنگ تعقلي است و فاصله زيادي بين تبيلغ و تعقل وجود دارد، گفت: ما در تبليغ چه بخواهيم و چه نخواهيم با اغراق مواجهيم ولي در كتاب «دا» اصلا با تبليغ مواجه نيستيم.


بنا به اين گزارش، در نشست تقدير از خادمان كتاب «دا» با عنوان «دا تصوير واقعي يك حماسه» مرتضي سرهنگي نويسنده و مدير مركز مطالعات و تحقيقات فرهنگ و ادب پايداري حوزه هنري روايت از جنگ را به دو دسته روايت واقعه و روايت انساني تقسيم كرد و گفت: روايت واقعه به مسائل نظامي و چگونگي عمليات‌هاي لجستيك و پل‌زدن‌ها و عبور كردن‌ها كه بيشتر در دانشكده‌هاي افسري تدريس مي‌شود، اختصاص دارد.


وي افزود: در روايت انساني درست است كه خيلي از جنگ‌ها بخاطر مرزها رخ داده اما ادبيات جنگ يك ادبيات بي‌مرز است؛ چون انساني است و خيلي از مردم دنيا مي‌خواهند بدانند مردم ديگر نقاط جهان در شرايط دشوار مثل جنگ چطور دوام مي‌آورند.


سرهنگي ادامه داد: در كتاب «دا» اين را مي‌بينيم. در شرايط جنگ كسي زن و مرد و پير و جوان و بچه نيست، همه سرباز مي‌شوند؛ مثل خانم حسيني 17 ساله و خواهر 14 ساله‌اش. يعني دنيايي از آمال و آرزوها بايد مقابل آتش كينه‌توزانه قرار گيرد و همه بايد سرباز شوند. ناگهان سرباز شدن مردم ايران، كار دست دنيا داد.


وي به مصاحبه خود با افسران اسير عراقي كه از مليت‌هاي مختلفي به كمك بعثي‌ها آمده بودند اشاره كرد و بيان داشت: صدام از مادران ايراني شكست خورد نه از سلاح‌ها و ادوات جنگي.


مرتضي سرهنگي گفت: اينكه سينما الآن به اقتباس روي آورده طبيعي است و سينمايي مي‌تواند موفق شود كه بالغ باشد و بتواند پيوندي بين تصوير و كلمات به‌وجود آورد. اغلب فيلم‌هاي «اسكار» و سريال‌هاي «امي» كه جايزه مي‌گيرند اقتباسي هستند و سينماي ما انشاء‌الله به اين بلوغ برسد.


وي با بيان اين‌كه دستور زبان جنگ تبيلغي، اما دستور زبان عصر بعد از جنگ تعقلي است و فاصله زيادي بين تبيلغ و تعقل وجود دارد، گفت: ما در تبليغ چه بخواهيم و چه نخواهيم با اغراق مواجهيم ولي در كتاب «دا» اصلا با تبليغ مواجه نيستيم.


بنا به اين گزارش به نقل از فارس، مدير مركز مطالعات و تحقيقات فرهنگ و ادب پايداري حوزه هنري اظهار داشت: ما بسيار دير و بعد از 20 سال به اين زبان رسيديم و اين جا يك نقطه آغاز است تا به آثار ديگري دست يابيم.


وي عنوان كرد: در كتاب «دا» كسي سرش را خم نمي‌كند و ما اين را دوست داريم. ما دوست داريم راوي ما منزه باشد اما در جاهايي هم اشتباه مي‌كند.
سرهنگي خاطرنشان كرد: سينما چه بخواهد و چه نخواهد بخشي از تاريخ‌نگاري جنگ را بر عهده دارد و براي نشان دادن چهره واقعي جنگ راهي به‌جز اقتباس ندارد.