تهیه کننده "دموکراسی تو روز روشن" با اشاره به دستمزد محمدرضا گلزار در این فیلم گفت: اگر از نظر منتقدان 90 میلیون تومان پول زیادی است قطعاً از نظر من هم زیاد است اما من در شرایط طبیعی چنین تصمیمی نگرفتم.


به گزارش هنرنیوز، محمدعلی زم در ارتباط با حاشیه ها و حضور بازیگران در فیلم "دموکراسی تو روز روشن" در گفت‌وگویی با مهر گفت: بخشی از انتخاب بازیگران به رعایت حال گیشه بر می گردد و نوعا  بسیاری از تهیه‌کنندگان بر همین اساس بازیگران را انتخاب می‌کنند. اما در "دموکراسی تو روز روشن" علاوه بر رعایت حال مخاطب قصد داشتیم انتخاب بازیگران به گونه ای باشد که مضامین مذهبی، معرفتی  آن را بپذیرد و طرح مسائل عرفانی در دل مخاطب جا بگیرد. انتخاب این آدمها انتخاب تواناترینهای سینمای ایران نبوده است. ما هنرمندانی داریم که به لحاظ فنی، تکنیکی و قدرت بازی بسیار از هنرپیشه های این فیلم تواناتر هستند اما بخشی از دلایل انتخاب این بازیگران براساس پیش زمینه‌هایی است که در نظر مردم و قشر جوان نسبت به آنها وجود دارد.


وی افزود: متاسفانه نگاه انسان به مرگ یک نگاه منفی است. در کتب آسمانی دنیای بعد از مرگ در پیوند دنیای پیش از مرگ است و  عزرائیل یک مامور الهی است. اما همیشه ما این مامور الهی را بد می‌بینیم. به عنوان مثال، درباره کسی که می میرد می‌گوییم  بیچاره از دنیا رفت و طبعا  آن که زنده مانده و روزی هزاران گناه می‌کند خوشبخت است. من در صدد بودم  فرشته مرگ الهی را چهره‌ای انتخاب کنم که آن چهره یک پیش زمینه محبوبی نزد مردم داشته باشد تا مردم بر اساس آن پیش زمینه نگاه شان به مرگ در فیلم متفاوت شود. دوم اینکه همه مهرورزیها و لطافتهایی که در روایات نسبت به حضرت عزرائیل وجود دارد را در شخصیت این فرد بگنجانیم. از نظر قرآن مرگ یک تهدید و آسیب نیست، مرگ فرصت احیاء مجدد انسان است در روزگاری غیرزمینی و  این زندگی ماست که مرگ ما را  زیبا و یا زشت می کند.


سم تصریح کرد: هر تهیه کننده‌ای به دنبال این است که فیلمی ارزان و مناسب بسازد. من هم چنین علاقمندی دارم. اما "دموکراسی تو روز روشن" فیلم گرانی شد و بدون حمایت دولتی، وام و یا کمک بلاعوض ساخته شد. از نظر برخی مدیران فرهنگی دولت  این کاردر زمره آثار معناگرا است اثری معناگرا باشد. در حالی که نوعا فیلمهای  معناگرا برخوردار از کمکهایی هستند که بعضا به نوعا این قبل آثار معنوی گرفتار نارسایی هستند. ولی این فیلم با همه قدرتی که در انتقال مفاهیم خودش در ذهن مخاطب پیدا کرده مورد حمایت دولتی واقع نشد. البته شاید نگاه منفی که بعضی از دوستان به من دارند باعث این محرومیت شده باشد این فیلم به نظرم  به خاطر همین نگاه منفی در جشنواره فیلم فجر هم مورد بی توجهی قرار گرفت. البته من همه اینها را به حساب نامهربانیهایی که در نظام فرهنگی و سینمایی در چند سال گذشته نسبت به من وجود داشته است می گذارم. ولی دوست نداشتم بی انصافی در حق من به یک اثر فرهنگی نیز تسری پیدا کند. اثری که مورد نیاز مردم است و می‌تواند تاثیر اخلاقی خوبی در جامعه بگذارد. این همان  نامبارکی است که به خاطر شخصی محصول خوب او را نادیده بگیریم ودرسخنان معصومین داریم "انظر الی ما قال  و لا تنظر الی من قال". از طرف دیگر اگر از نظر منتقدان 90 میلیون تومان پول زیادی است قطعاً از نظر من هم زیاد است. اما من در شرایط طبیعی چنین تصمیمی نگرفتم. و الان نمی‌توانم درباره آن شرایط غیرطبیعی صحبت کنم. چون همانطور که شما عنوان کردید من همیشه آدم عملگرایی بودم و دنبال حاشیه سازی برای خود و دیگران  نیستم و حالا هم قصد ندارم با بیان کردن این موضوع ویژه حاشیه جدیدی برای کل فیلم  تولید کنم. به هر حال در یک میدان عرضه و تقاضا ممکن است تقاضا ارزان و عرضه‌ها گران باشد و یا بالعکس اما بالاخره در اما در یک نقطه‌ای باید تلاقی عرضه و تقاضا خودش را در یک عدد و رقمی نشان دهد. من در شرایطی قرار گرفتم  که باید چنین رقمی را بپذیریم عنوان دستمزد پرداخت کنم. البته می‌توانست این رقم پرداخت نشود و شخص دیگری انتخاب شود،  قطعا کار به گونه‌ای دیگری شکل می گرفت. به هر حال  شرایط و تشخیص آن روز حاصلش این نتیجه شد و قضاوتهای درست با منظور شرایط بدست می آید.