اظهارات متناقض وزير ارشاد و محمد رحمانيان درباره تئاتر، بيش از پيش توجه هنرمندان و رسانه ها را به سمت نمايش پر حاشيه «مانيفست چو» جلب كرد.
روزنامه هاي حزبي و سياسي از واكنش ها نسبت به اين نمايش از ابتداي اجراي آن در تالار اصلي مجموعه تئاتر شهر ياد كردند، به انعكاس ابراز نگراني كارگردان نمايش از توقيف آن پرداخته و به نقل از محمد رحمانيان نوشتند: من سياسي نيستم و تنها يك نويسنده ام.
در اين بين، تلاش هايي نيز صورت مي گيرد تا مخالفت ها با نمايش «مانيفست چو» را به سايت ها و روزنامه هاي دولتي نسبت دهد، در حالي كه اين نمايش با مجوز وزارت ارشاد به صحنه رفته است.
يك روزنامه صبح نوشته است: تنها دو روز از به روي صحنه رفتن نمايش «مانيفست چو» مي گذشت كه سايت ها و روزنامه هاي نزديك به دولت به بدحجابي بازيگران و كلمات خلاف عرف به زبان انگليسي در اين نمايش اشاره كردند.
اين روزنامه همچنين پاسخ كارگردان «مانيفست چو» به انتقادات سايت هاي نزديك به دولت را در اين جمله نقل قول كرد: «استفاده از برخي واژگان در زبان فارسي غير مجاز بود.»
محمد رحمانيان در توضيح بيشتر، جمله فوق را كامل كرد و گفت: «هر نمايشي مخاطب خاص خود را پيدا مي كند، مخاطب نمايش من قشر روشنفكر هستند، چرا كه اصولاً تئاتر هنر روشنفكري و خواص است.»
اين در حالي است كه در كنار سخنان محمد رحمانيان، روزنامه ها به نقل از صفار هرندي آورده اند: «قبلاً گفته مي شد تئاتر براي روشنفكران است و مردم عادي بيخود مي كنند هوس تئاتر مي كنند... چه كسي جرأت مي كند چنين مزخرفي را بگويد كه هنرهاي تجسمي براي روشنفكران است.»
محمد رحمانيان نيز در مصاحبه اي ضمن تهديد به كناره گيري از كارگرداني تئاتر در صورت توقيف مانيفست چو گفته است: اين احساس كه هر لحظه ممكن است جلو نمايش را بگيرند اصلاً احساس خوبي نيست.
به نظر مي رسد تا دامنه اين انتقادات و اظهار نظرهاي متفاوت راجع به نمايش «مانيفست چو» گسترش پيدا نكرده است، بهتر است وزارت ارشاد با بررسي كارشناسي و دقيق تر اجراي اين نمايش، يك موضع شفاف و تصميم قاطعي درباره آن اتخاذ نمايد تا در يك اقدام مرسوم در مواقع اينچنيني، «مانيفست چو» را در روز آخر اجرا، توقيف ننمايند.