فيلم‌هايي كه داوران نديدند
21 بهمن 1386 ساعت 13:13
نبايد خيلي متوقع بود واقعيت تلخ اين است كه سينماي ايران در سالهاي اخير از جهت كيفيت و قالب بياني و ارزشهاي هنري و ارتباط با مخاطب رو به افول بوده است. به طوري كه هر سال فيلم‌هايي كه بتوان آنها را پسنديد و با حداقل استاندارها بعنوان فيلم سينمايي از آنها نام برد به تعداد انگشتان يك دست هم نمي‌رسد.
فيلم‌هاي پر مخاطب اكثراً بي محتوا و فيلم‌هاي هنري غالباً بي‌مخاطب بوده‌اند. و اين دوگانگي و افتراق افراطي راه را بر هرگونه اصلاح بسته است بايد سينماي ايران از اين دو كنج مردابي خارج شود و به جريان پويا و پرشتاب آرمان‌ها و دغدغه‌هاي ملت ايران بازگردد. شكست قطعي تحقق شعار سينماي ملي را در فيلم‌هاي امسال مي‌توان ديد. البته هيچكس با سينماي ملي مخالف نيست اما موضوع آن است وقتي در پشت درب‌هاي بسته و انديشه‌هاي فسيل شده و زيباشناسي وارداتي براي سينماي ايران نسخه مي‌پيچيم نتيجه‌اي جز تلخكامي براي سينماي ملي حاصل نمي‌شود.
اگر فقط سه فيلم مي‌توانند به كانديداهاي بهترين فيلم سينماي ايران وارد شوند اين يك هشدار و يك زنگ خطر است. سه فيلمي كه هنوز در بعضي شاخص‌هاي سينمايي مي‌لنگند.
و عجيب تر آنكه هر سال فيلم هايي كه در پس اين دو قطب متضاد پيوندي مبارك زده اند و بعضاً آثاري خلق كرده اند كه ضمن پرداختن به موضوعات اصلي و مضامين جدي انقلاب اسلامي، در عين حال توانسته اند در حوزه جذب مخاطب و رعايت حداقل استانداردهاي ارزشهاي هنري و سينمايي از عهده كار برآيند از چشم داوران و سياست گزاران به دور مي مانند گويي نقطه ديد و تمركز جشنواره فقط به اين دو كنج است و راه ميانه را برنمي تابند.
داوران حق انتخاب دارند و ما هم حق اعتراض؛ به همين مقدار بسنده مي كنيم كه جاي خالي فيلم‌هايي مانند « فرزند خاك»و «آن مرد آمد» در ميان كانديداهاي بهترين فيلم و فيلمنامه و فيلم‌هايي چون دل شكسته، شب حوراء، جعبه موسيقي، محيا، در جمع كانديداهاي سيمرغ خالي به نظر مي رسد.
سخن در رثاي قطار سينماي ايران كه به ناكجا آباد رسيده است بسيار است كه بايد با مدد همه دوستداران سينما و صاحب نظر در حوزه فيلم و اهالي سينما و در اتاق هاي فكر به راه نجات سينماي انقلاب اسلامي انديشيد.
کد خبر: 842
آدرس مطلب: http://www.honarnews.com/vdchtin6d23nk.ft2.html