هنر نیوز - نسخۀ بدلي فيلمفارسي بر پرده سينماهاي تهران چه مي كند؟

نسخۀ بدلي فيلمفارسي بر پرده سينماهاي تهران چه مي كند؟

اين روزها فيلمي بر پرده سينماهاست كه قرار است تداعي كننده سينماي فارسي در دهه 40 باشد؛ از روابط گرفته تا تيپ هاي نمايش، جنس ديالوگ ها و حتي صحنه هاي زد و خورد، همگي قرار است براي تماشاگر حسي نوساتالژيك ايجاد كند. بنا به اين گزارش قهرمان اصلي فيلم كه زحمت كارگرداني را هم كشيده در كپي برداري از الگوي ازلي- ابدي «گنج قارون»، همه تلاشش را كرده تا شبيه قهرمان سينماي پوپوليستي دهه 40 شود. فيلم تبليغات تلويزيوني خوبي هم دارد ولي خوب نمي فروشد.
در حالي كه در سال هاي اخير برخي از فيلم هايي كه برايشان از روي فيلمفارسي ها نسخه پيچيده شده بود، گيشه پررونقي داشتند. سؤال اين جاست چرا آن فيلم ها مي فروختند و اين يكي تماشاگري نمي يابد؟ راست گفته اند كه هر كاري نيازمند تخصص است و حتي فيلمفارسي ساختن هم بر خلاف تصور، خيلي كار ساده اي نيست يا دست كم گرفته شده- با وجود تداوم حضورش در تمام اين سال ها، به نوعي همچنان ناشناخته است. مناسبات جامعه و به تبع آن سينماي ايران از دهه 40 تا به امروز تفاوت هاي زيادي كرده است ولي برخي از الگوهاي فيلمفارسي در همه اين سال ها به كار گرفته شده و گاهي اوقات مورد توجه تماشاگر هم قرار گرفته است.
تماشاگري كه در دهه 40 به تماشاي فيلم «يكه بزن» (ساخته رضاصفايي) مي نشست از مخاطبي كه در دهه 80، كپي همين فيلم را با نام «شارلاتان» تماشا كرد، كاملاً متمايز و متفاوت است؛ يعني مهاجر روستايي و كارگر ساختماني مخاطب اصلي سينما در دهه 40، حالا جاي خود را به نسل جوان بعضاً تحصيلكرده پايتخت نشين داده است. اينكه اين تماشاگر با وجود تفاوت هاي فرهنگي اش مخاطب فيلمفارسي است، خود مي تواند موضوع نوشته اي ديگر باشد ولي براي جذب همين مخاطب هم بايد فوت و فن ها و شگردهايي را رعايت كرد. كپي هميشه هم برابر اصل نيست.