هنر نیوز - محمود گبرلو: نگاه تلويزيوني بر سينماي ايران حاكم بود كه اين بزرگترين آفت براي سينماست

محمود گبرلو: نگاه تلويزيوني بر سينماي ايران حاكم بود كه اين بزرگترين آفت براي سينماست

فيلم‌هايي كه امسال در جشنواره ديدم اين نگاه، خودش را نشان مي‌داد هم از لحاظ ساختار و هم از لحاظ مضامين، فرم و قالب نگاه تلويزيوني بر سينما حاكم شده بود و من فكر مي‌كنم كه متأثر از مديراني است كه از تلويزيون آمده‌اند به سينما، چون مديران ما مديوم سينما را خوب نمي‌شناسند...

محمود گبرلو در گفت‌وگو با خبرنگار پايگاه خبري هنر، در پاسخ به سوالي در مورد ارزيابي جشنواره بيست‌و‌ششم فجر گفت: به طور طبيعي جشنواره برآيند تفكر و انديشه و سياست‌گذاري و برنامه‌ريزي دولت‌مرداني است كه طي يكي دو سال گذشته در راس امور قرار گرفته‌اند و طبيعي است كه ما هم از همين زاويه به جشنواره فيلم فجر نگاه كنيم، از اين زاويه به نظر من حضور سياستمداراني كه سعي كرده‌اند مسائلي را بر مبناي اعتقادات و ارزش‌هاي اصول‌گرايي مطرح كنند و وارد اين عرصه شوند، حضورشان به نظر من بسيار كم‌رنگ تر بود، انتظار خيلي بيشتر از اين بود كه جريان اصول‌گرايي كه معتقد به يكسري ارزش‌هاي ديني هستند و سال‌ها منتظر بودند كه چنين فضايي در اختيارشان قرار بگيرد و بتوانند حرف و نظر خودشان را به خصوص در عرصه فرهنگي بيان كنند با اين نوع فيلم‌هايي كه ما در جشنواره ديديم به نظر من سياست‌گذاري بسيار كم رنگ و گاهي اوقات بي‌خاصيتي بود و اين قابل موشكافي است كه چرا اينگونه شده‌است، من فكر مي كنم شايد اشكال اصلي اين است كه استراتژي فرهنگي از سوي دولت نهم به طور دقيق و شفاف روشن نشده كه بر مبناي آن هنرمندان و يا توليدكنندگان آثار هنري بتوانند نيازها را برآورده كنند و يا اين كه مطابق با سياست ها بتوانند گام‌هاي مثبتي را بردارند. اين سياست‌ها يا شفاف نبوده و يا استراتژي دقيقي بيان نشده و منجر به اين شده كه ما شاهد فيلم‌هاي پراكنده و يا فيلم‌هاي شخصي بيشتر بوديم تا فيلم‌هايي كه نشان‌دهنده يك سياست‌گذاري منسجم و دقيقي است.
وي در ادامه افزود: فكر مي‌كنم يك تغيير اساسي و زيربنايي در عرصة‌ فرهنگي نياز داريم و جريان فرهنگي كشور بايد مورد بازبيني و بررسي قرار بگيرد كه ما چه مي‌خواستيم و چه شعارهايي داديم و الان كه بعد از يكي دو سال از اين جريان گذشته ما كجا هستيم و بعد چه مي‌خواهيم بكنيم، چون سياست مداران مي‌آيند و مي‌روند و جريان‌هاي انتخابات مي‌آيد و مي‌رود و بعد ما يكدفعه ناخودآگاه متوجه مي‌شويم كه در جريان فرهنگي هيچ استراتژي را پياده نكرديم و آنچه را كه نياز جامعه امروز ديني‌مان هست را برآورده .
گبرلو همچنين در مورد فيلم‌هاي اكران شده در جشنواره گفت: امسال در جشنواره يك چيزي كه براي من خيلي قابل توجه بود حضور فيلم‌سازان جوان و اولين فيلم‌سازان بود، به نظر من اين حضورشان خيلي عالي است و مي‌شود گفت كه باعث اميدواري براي آينده است، ما با يك جريان نسل فيلم‌سازي روبرو هستيم كه هم در مضامين و هم در تكنيك خلاق و مبتكر هستند، البته امكان دارد خطاهايي هم داشته باشند و اشكالاتي وجود داشته باشد اما اين قابل گذشت است، بايد با جسارت و جرأت از اين نسل جوان فيلم‌ساز استقبال كرد؛ از اين جسارت و جرأت استقبال كرد و بايد فضايي را ايجاد كنيم كه باعث شكوفايي اين خلاقيت‌ها و استعدادها شود، از اين جهت به نظر من نكته مثبتي بود، اما فضاي كلي كه در فيلم‌ها من ديدم نگاه تلويزيوني بر سينماي ايران بود كه اين به نظر من بزرگترين آفت براي سينماست، اين فيلم‌هايي كه امسال من در جشنواره ديدم اين نگاه، خودش را نشان مي‌داد هم از لحاظ ساختار و هم از لحاظ مضامين، فرم و قالب نگاه تلويزيوني بر سينما حاكم شده بود و من فكر مي‌كنم كه متأثر از مديراني است كه از تلويزيون آمده‌اند به سينما، چون مديران ما مديوم سينما را خوب نمي‌شناسند اين ابزار را نمي‌دانند چگونه از آن استفاده بكنند و چه كاربردهاي موثري دارد، سياست‌گذاري‌هاي تلويزيوني خودشان را حاكم كرده‌اند در قالب سينمايي كه به نظر من اين يك نگاه سطحي و كم رنگي از لحاظ فكري و انديشه‌اي در سينما حاكم مي كند كه متاسفانه امسال اين فضاي كلي سطحي‌نگري نسبت به مضامين و سوژه‌ها حاكم بود.
محمود گبرلو در بخش ديگري از سخنان خود با اشاره به كم بودن فيلم‌هاي دفاع مقدس گفت: نكتة مهم ديگر آن به نظر من حضور كم‌رنگ دفاع‌مقدس بود البته چند تا فيلم كه ما ديديم به نوعي به بهانه‌هاي دفاع مقدس بود ولي من معتقدم هر فيلمي را نمي‌شود به نام دفاع مقدس وارد اين عرصه كرد، سينماي دفاع مقدس به نظر من مختص به همان سالهاي جنگ است ما نمي‌توانيم به سوژه‌ها و مضاميني كه به سالهاي بعد از جنگ مي‌پردازد و يا حاشيه‌اي از جنگ را نشان مي‌دهد مثلاً فرض كنيد كه كارگران يا جوانان كارگر در آبادان را بخواهيم نشان دهيم و بعد بگوييم اين فيلم ربطي به دفاع مقدس دارد، نه با توجه به صحبت‌هاي مقام معظم رهبري در مورد جنگ، فيلمي مي تواند در مورد دفاع مقدس باشد كه فقط آن سالها را بيان كند يا القا كند، بنابراين از اين جهت امسال دفاع مقدس بسيار كم‌رنگ بود اين نشان مي‌دهد كه سياست‌گذاران سينمايي خيلي در مورد اين موضوع فكر نكرده‌اند، نكتة‌ خيلي مهم و اساسي ديگر اين بود كه شما در فيلم‌ها نمي توانيد براي ژانرهاي مختلف سينمايي تفكيكي قائل شويد، به همين دليل در طي يكي دو سال آينده مخاطبان سينمايي دچار سرگرداني خواهند شد و نمي‌توانند انتخاب كنند و بر اساس انتخاب سينما بروند، مثلاً سينماي خانواده نمي‌تواند تشخيص دهد كه آيا امسال فيلم خانوادگي دارد يا ندارد، كودك و نوجوان آيا امسال فيلم كودك و نوجوان دارد يا ندارد، در صورتي كه شرايط روز به گونه‌اي است كه تماشاگران سعي مي‌كنند تفكيك كنند فيلم‌ها را و بر اساس سن و نيازشان فيلم را ببينند، باز هم معلوم مي‌شود كه سياست‌گذاران سينما به اين قضيه هم فكر نكردند به همين دليل ما در يك سال آينده كه 12 ماه حداقل 12 فيلم سينمايي نخواهيم داشت كه كودكان و نوجوانان حداقل ماهي يكبار به سينما بروند، يا حداقل در سال آينده دو سه تا فيلم كودك و نوجوان داشته باشيم و اين ضعف است و اين باعث مي‌شود كه كودك و نوجوانمان سينما نرود و وقتي سينما نرود به جاي ديگري خواهد رفت، متقابلاً فيلم‌هاي خانوادگي هم مضامين اعتقادي جامعه را بيان مي‌كند هم بايد ساختار سينمايي داشته باشد كه يك خانواده بتوانند ببينند، من مي‌توانم پيش‌بيني كنم كه سال‌هاي آينده فيلم‌هاي متناسب خانواده خيلي كم خواهيم داشت مگر فيلم‌هايي كه سطحي هستند و واقعاً مبناي خاصي از لحاظ مفاهيم ندارند و در جشنواره هم نمايش داده نمي‌شوند، يواشكي مي‌آيند و مي‌روند و مخاطب را به نوعي سرگرم مي‌كنند .