هنر نیوز - فرزند خاك و شب حوراء؛ عطر شهيدان را با خود دارند

فرزند خاك و شب حوراء؛ عطر شهيدان را با خود دارند

هشت سال دفاع مقدس و روايت قهرمانان و حماسه سازان آن از چنان طراواتي برخوردار است كه هرگاه فيلمساز اهل درد و هجران، نقبي صادقانه به گوشه اي از اين حماسه ها مي زند، و روايت و شخصيت هاي فيلم خويش را از اين گنجينه تمام نشدني برمي گزيند. فيلمي قابل ديدن خلق مي شود و جشنواره فيلم فجر با نمايش اين فيلم ها پنجره اي به بهشت مي گشايد و نسيم دلپذيري بر فضاي غبارآلود وهم و خيال و تمايلات نفساني وزيدن آغاز مي كند و روح هاي كسل جان مي گيرد و از نور حقيقت دلها روشن مي شود.
دو فيلم "فرزند خاك" و "شب حوراء" با زنده كردن ياد شهيدان مفقودالاثر اين وديعه را براي مخاطب به ارزاني مي آورند و غبار از جانها مي شويند. البته اين بار قهرمانان قصه همسران شهيد و وارثان پيام خون شهيدان هستند و زن سمبل مقاومت و ايثار و عاطفه و "عشق" متجلي مي شود.
در هر دو فيلم "فرزند خاك" و "شب حوراء" قهرمان قصه "زن" تصميم مي گيرد ردي از همسر شهيد مفقودالاثر خود بيابد و اين تصميم آغاز سفري است كه اگر چه با هدف جستجو است اما او را به مكاشفه اي مي كشاند كه حقايق بالاتري را در مي يابد و اوج اين حقيقت باز در همان ايثار و از خود گذشتن معنا مي يابد. "مينا" در جستجوئي خطرناك، رمز و راز هستي را در سفر خود به دياري كه روزگاري محل جانفشاني فرزندان اين انقلاب بوده مي يابد و حوراء همين حقيقت را در خلوتي ناخواسته و در يك هجرت طاقت فرسا كه با سفري به درون شكل مي گيرد كشف مي كند.
و جالب سرنوشت يكسان اين دو قهرمان است و آن رها كردن جسم شهيد در غربت و تنهائي است. نه مينا و نه حوراء ديگر به دنبال استخوانهاي شهيد خود نيستند بلكه راه و هدف او را در خود مي جويند تا بتوانند نسلي كه بي خبر از همه اين مجاهدتها و مبارزات و رنجها و غمها و شاديها بوده است را به مسير اين حركت سوق دهند كه اگر چه مقصد متعالي است اما در راه بودن خود هدف مقدسي است كه پيام شهيد در آن معنا مي يابد.
بي ترديد، "فرزند خاك" و "شب حوراء" دو فيلم زيباي جشنواره است و به "باشه آهنگر" و "شهاب ملتخواه" تبريك مي گويم و به همه عوامل و همكارانشان خسته نباشيد. مهم نيست در داوري هاي جشنواره اين دو فيلم چگونه قضاوت شوند مهم آن است كه پيام و ياد شهيدان در "فرزند خاك" و "شب حوراء" جاري و ساري است.