هنر نیوز - محمد درمنش: اول بايد به تعريف مشتركي از جامعه آرماني برسيم

محمد درمنش: اول بايد به تعريف مشتركي از جامعه آرماني برسيم

يك كارگردان سينماي ايران معتقد است با توجه به وضع موجود فضاي فرهنگي كشور چندان اميدي به ترسيم جامعه آرماني وجود ندارد مگر اينكه بازنگري اساسي در عرصه فرهنگ و نحوه حركتي آن اتفاق بيافتد.
محمد درمنش در گفتگو با هنرنيوز درباره ترسيم جامعه آرماني و راهكارهاي ارتقاء نقش سينما كه از سوي رئيس جمهور در ديدار با فيلمسازان مطرح گرديد گفت: ما ابتدا بايد بدانيم از كلمه «آرماني» چه تعريف مشتركي در سه ضلع مثلث مديران فرهنگي و هنري، جامعه و فيلمساز خواهيم داشت و آنگاه توقع داشته باشيم كه چقدر فيلمساز در ترسيم اين جامعه آرماني سهيم خواهد بود.
وي ادامه داد: متأسفانه در تعريف وضع موجود و مطلوب بين سه ضلع مثلث، تعريف واحدي وجود ندارد و به همين دليل هر ضلع اين مثلث ساز خود را خواهند نواخت.
كارگردان فيلم «كانديداتور» با اشاره به وضع موجود فرهنگي كشور يادآور شد: اگر به مديران اجرايي سينما نگاه كنيم مشاهده خواهيم كرد كه آنان از وضع موجود سينما راضي نيستند و علت آن نيز متوقف شدن انبوهي از فيلم ها در پشت گيت مميزي بويژه پشت گيت جشنواره فجر است.
وي اضافه كرد: سينماگران ما نيز از وضع موجود سينما رضايت ندارند و در اين رابطه مي توان به ساخت بهترين فيلم امسال به نام «فرزند خاك» اشاره كرد كه كارگردان آن براي توليد اين فيلم حدود 10 سال تلاش كرده است پس مشاهده مي شود حتي كارگردان بهترين فيلم كشور نيز از وضع موجود راضي نيست و از سوي ديگر شوراي كانون كارگردانان و تهيه كنندگان سينما هم با صدور بيانيه اي از وضعيت موجود سينما ناخرسندند و اين در حالي است كه جامعه هم از ساخت سالي 50 الي 60 فيلم فقط به چند فيلم اقبال نشان مي دهد.
درمنش ادامه داد: حالا اين سئوال مطرح مي شود كه آيا اين سه گروه تأثيرگذار در ترسيم جامعه آرماني كه از وضع موجود راضي نيستند مي توانند تعريف واحدي از وضعيت موجود داشته باشند. كارگردان فيلم «هيام» نگاه مديران فرهنگي كشور به مردم را به مثابه نگاه چوپان به گله دانست و گفت: متأسفانه مديران فرهنگي كشور معتقدند بايد با مدل خاص خود، جامعه را اداره كرد، حال آنكه همين نگاه يكي از نقاط عطف تعارض نگاه مديران به جامعه محسوب مي شود.
اين كارگردان سينماي ايران افزود: مديران فرهنگي كشور ما حتي جامعه را آنقدر بالغ نمي دانند تا در مضامين و ژانرهاي مختلف فيلم ساخته شود تا جامعه خود دست به انتخاب بزند، بلكه خود را موظف مي دارند تا به جاي مردم، انتخاب كنند.
وي تأكيد كرد: زماني كه وضع مطلوب و موجود در سه ضلع مثلث در تعارض باشد، پس آرماني كه مديريت فرهنگي، جامعه و فيلمساز براي سينما دارد تعريف مشتركي نخواهد داشت و تعارض نيز از همين جا آغاز مي شود.
درمنش گفت: سينما و ساير هنرها، حلقه هاي مستقل رها شده در خلاء نيستند، بلكه آنها همچون حلقه هاي بهم پيوسته زنجيري هستند كه جريان حركتي جامعه را ترسيم مي كنند و با كوچكترين حركت ناهمگون، ارتعاش آن به ساير حلقه ها نيز منتقل مي شود.
وي ادامه داد: اگر قرار است به سمت سينماي آرماني حركت كنيم، بايد براي سايه حلقه هاي متصل به سينما همچون اقتصاد، سياست و بقيه، تعريف آرماني داشته باشيم. كارگردان فيلم «دوشيزه» نگاه تك بعدي به سينما براي رسيدن به جامعه آرماني را نگاه سطحي و غير كارشناسي اعلام كرد كه بيشتر بوي شعار مي دهد تا شعور.
درمنش گفت: من با مشاهده به وضع موجود، چندان اميدي به جامعه آرماني ندارم مگر اينكه بازنگري اساسي در عرصه فرهنگ و نحوه حركت آن ترسيم كنيم.
وي افزود: تا هنگامي كه ما تناقض هاي مذكور را در تعاريف حل نكنيم دچار مشكل خواهيم شد و همواره در مباحث كلان نظري و متعاقب آن در عرصه هاي عمل در جا خواهيم زد.